Polska Prowincja Świeckiego Instytutu Dominikańskiego z Orleanu
Powołał nas Bóg w miłości swojej do PEŁNIEJSZEGO SPOSOBU ŻYCIA…
W styczniu 2025 roku niespodziewanie odeszły do Pana dwie Nasze Panie, obie dość niespodziewanie. Jedna młodsza, od wielu lat chorowała i właściwie pozostawała bez kontaktu ze światem, choć czasem jej uśmiech pozwalał wierzyć, że wciąż rozpoznaje kochanych ludzi... i momenty, gdy Pan był naprawdę blisko podczas celebrowanych w jej domu Eucharystii. Druga, nasza Seniorka. Rzeczywiście było to niespodziewane odejście, bo choć była już w 96 roku swego ziemskiego życia, poruszała się przy pomocy chodzika i zmagała z różnymi dolegliwościami, to zawsze, na miarę sił, aktywnie uczestniczyła w życiu Wspólnoty.
Chyba jednak czuła, że kres się zbliża, bo miesiąc przed śmiercią przyniosła na dzień skupienia rękopis napisanego 9 lat wcześniej osobistego świadectwa i dyskretnie wręczyła je jednej z nas, ze słowami: „Może to się komuś przyda?”
Chcesz przeczytać? Zapraszamy na bloga.
Chyba jednak czuła, że kres się zbliża, bo miesiąc przed śmiercią przyniosła na dzień skupienia rękopis napisanego 9 lat wcześniej osobistego świadectwa i dyskretnie wręczyła je jednej z nas, ze słowami: „Może to się komuś przyda?”
Chcesz przeczytać? Zapraszamy na bloga.
Błogosławionych Świąt!
Życzmy sobie, abyśmy każdego roku wzrastały w:
- czystości, którą niesie maleńki Jezus;
- ubóstwie, w którym się narodził;
- posłuszeństwie, z którego przyszedł.
Dzisiaj poznacie, że Pan przyjdzie,
rano ujrzycie Jego chwałę.
Życzmy sobie, abyśmy każdego roku wzrastały w:
- czystości, którą niesie maleńki Jezus;
- ubóstwie, w którym się narodził;
- posłuszeństwie, z którego przyszedł.
Dzisiaj poznacie, że Pan przyjdzie,
rano ujrzycie Jego chwałę.
Spotkanie grupy angielskiej w Birmingham
27 listopada 2024 roku grupa angielska spotkała się w klasztorze św. Pawła w Birmingham na trzy dni skupienia. Obecne były trzy członkinie grupy angielskiej I dwie Polki, a także przyjaciółka Instytutu.
Naszym tematem była Księga Apokalipsy, która dostarcza codziennych czytań na ostatnie dwa tygodnie roku kościelnego. Jako uzupełnienie oglądałyśmy każdego wieczoru film, w którym prelegentem była Frances Hogan z Irlandii, wykładowca Pisma Świętego, która w bardzo umiejętny sposób objaśnia podstawowe przesłanie i styl literacki księgi, przedstawiając nam tło tego trudnego tekstu. Następnego ranka brałyśmy czytanie z dnia z Księgi Apokalipsy i czytałyśmy je zgodnie z zasadami Lectio Divina. Dzieliłyśmy się bardzo osobistymi przemyśleniami i refleksjami na temat wersetu, który do nas przemówił.
Sesje popołudniowe były skierowane do nowej osoby zainteresowanej naszą wspólnotą, która nas odwiedziła. Mówiłyśmy o temacie powszechnego powołania do świętości i o tym, jak Instytut nam w tym pomaga. Drugiego dnia dzieliłyśmy się naszymi indywidualnymi apostolatami, które są bardzo zróżnicowane i pomimo przeszkód bardzo owocne.
Jesteśmy bardzo wdzięczne i mamy szczęście, że możemy uczestniczyć w tych dniach skupienia, przeplatanych wspólną modlitwą i dzieleniem się swoim życiem. Pomagają nam one wzmocnić się i ponownie wyjść do świata, który tak bardzo potrzebuje chrześcijańskiego świadectwa i obecności, które możemy nadal dawać, wspierane modlitwami i miłością naszych sióstr ze Wspólnoty.
Naszym tematem była Księga Apokalipsy, która dostarcza codziennych czytań na ostatnie dwa tygodnie roku kościelnego. Jako uzupełnienie oglądałyśmy każdego wieczoru film, w którym prelegentem była Frances Hogan z Irlandii, wykładowca Pisma Świętego, która w bardzo umiejętny sposób objaśnia podstawowe przesłanie i styl literacki księgi, przedstawiając nam tło tego trudnego tekstu. Następnego ranka brałyśmy czytanie z dnia z Księgi Apokalipsy i czytałyśmy je zgodnie z zasadami Lectio Divina. Dzieliłyśmy się bardzo osobistymi przemyśleniami i refleksjami na temat wersetu, który do nas przemówił.
Sesje popołudniowe były skierowane do nowej osoby zainteresowanej naszą wspólnotą, która nas odwiedziła. Mówiłyśmy o temacie powszechnego powołania do świętości i o tym, jak Instytut nam w tym pomaga. Drugiego dnia dzieliłyśmy się naszymi indywidualnymi apostolatami, które są bardzo zróżnicowane i pomimo przeszkód bardzo owocne.
Jesteśmy bardzo wdzięczne i mamy szczęście, że możemy uczestniczyć w tych dniach skupienia, przeplatanych wspólną modlitwą i dzieleniem się swoim życiem. Pomagają nam one wzmocnić się i ponownie wyjść do świata, który tak bardzo potrzebuje chrześcijańskiego świadectwa i obecności, które możemy nadal dawać, wspierane modlitwami i miłością naszych sióstr ze Wspólnoty.
Jesienne wydarzenia w Polsce
Nasze jesienne dni skupienia w tym roku krążyły wokół tematu ślubów posłuszeństwa i czystości, konferencje głosili dla nas w tym czasie Ojcowie Karmelici, o czystości o. Piotr Paweł OCD, a o posłuszeństwie o. Kamil Strójwąs OCD.
Oto kilka myśli, które nas zainspirowały:
Dziewictwo kształtowane jest przez miłość, a jej przedmiotem jest Bóg i człowiek. Miłość dziewicza jest w pełni ludzka i Boska. Musimy przyglądać się swojemu sercu, swoim pragnieniom – czy Chrystus jest u mnie na pierwszym miejscu? Dziewictwo jest połączeniem mistyki i ascetyki, przeżywanym dyskretnie, bez poczucia bohaterstwa. Wymaga ono całkowitego przylgnięcia do Boga, ale też czysto ludzkiej dojrzałości, otwarcia na drugiego człowieka. Czystość emanuje z twarzy i przyciąga innych. Dziewictwo nie znosi miernoty i przeciętności. Gdy jest dwuznaczne, nieczytelne i niepełne staje się początkiem kompensacji poprzez jedzenie, dążenie do władzy, niedbalstwo, niechlujstwo i inne zewnętrzne „ucieczki”. Przychodzi moment, że „cukierków” duchowych już nie ma, lecz jest „twardy chleb” (św. Teresa od Jezusa). To jest doświadczenie każdego, kto idzie za Chrystusem. W sercu każdego człowieka jest taka przestrzeń, którą może wypełnić tylko Bóg. Gdzie człowiek kocha, tam zawsze jest obecny Bóg.
Żyć z Bogiem i dla Boga samego!
Życie w posłuszeństwie Jezusowi Chrystusowi i służenie Mu zawsze polega na posłuszeństwie wobec człowieka wybranego jako przełożony. Posłuszeństwo praktykuje się poprzez relację z drugą osobą. Wymaga ono wyrzeczenia, klarowności, czystości. Wzorem posłuszeństwa jest Maryja. Nikt tak jak Ona nie zrezygnował z tego, co własne w pełnym poddaniu się Bogu. Maryja nie stawia warunków, nie czyni żadnych zastrzeżeń. Św. Teresa od Dzieciątka Jezus prosiła Boga, aby zabrał jej wolność. Drogą do posłuszeństwa jest oczyszczenie siebie, aby być coraz bliżej Boga. Być posłusznym prawdzie. Człowiek za głosem serca daleko nie zajdzie. Trzeba skonfrontować to, co ja myślę o sobie z tym, jaką prawdę o mnie mają inni.
Pan Bóg nie odda się nam całkowicie, póki my całkowicie nie oddamy się Jemu.
I z tymi myślami wchodzimy w kolejny Adwent…
Oto kilka myśli, które nas zainspirowały:
Dziewictwo kształtowane jest przez miłość, a jej przedmiotem jest Bóg i człowiek. Miłość dziewicza jest w pełni ludzka i Boska. Musimy przyglądać się swojemu sercu, swoim pragnieniom – czy Chrystus jest u mnie na pierwszym miejscu? Dziewictwo jest połączeniem mistyki i ascetyki, przeżywanym dyskretnie, bez poczucia bohaterstwa. Wymaga ono całkowitego przylgnięcia do Boga, ale też czysto ludzkiej dojrzałości, otwarcia na drugiego człowieka. Czystość emanuje z twarzy i przyciąga innych. Dziewictwo nie znosi miernoty i przeciętności. Gdy jest dwuznaczne, nieczytelne i niepełne staje się początkiem kompensacji poprzez jedzenie, dążenie do władzy, niedbalstwo, niechlujstwo i inne zewnętrzne „ucieczki”. Przychodzi moment, że „cukierków” duchowych już nie ma, lecz jest „twardy chleb” (św. Teresa od Jezusa). To jest doświadczenie każdego, kto idzie za Chrystusem. W sercu każdego człowieka jest taka przestrzeń, którą może wypełnić tylko Bóg. Gdzie człowiek kocha, tam zawsze jest obecny Bóg.
Żyć z Bogiem i dla Boga samego!
Życie w posłuszeństwie Jezusowi Chrystusowi i służenie Mu zawsze polega na posłuszeństwie wobec człowieka wybranego jako przełożony. Posłuszeństwo praktykuje się poprzez relację z drugą osobą. Wymaga ono wyrzeczenia, klarowności, czystości. Wzorem posłuszeństwa jest Maryja. Nikt tak jak Ona nie zrezygnował z tego, co własne w pełnym poddaniu się Bogu. Maryja nie stawia warunków, nie czyni żadnych zastrzeżeń. Św. Teresa od Dzieciątka Jezus prosiła Boga, aby zabrał jej wolność. Drogą do posłuszeństwa jest oczyszczenie siebie, aby być coraz bliżej Boga. Być posłusznym prawdzie. Człowiek za głosem serca daleko nie zajdzie. Trzeba skonfrontować to, co ja myślę o sobie z tym, jaką prawdę o mnie mają inni.Pan Bóg nie odda się nam całkowicie, póki my całkowicie nie oddamy się Jemu.
I z tymi myślami wchodzimy w kolejny Adwent…
Nasze święta...
W wakacje było sporo o rekolekcjach i w natłoku informacji zabrakło tej o świętowaniu uroczystości św. Dominika… więc przy okazji naszego święta patronalnego – Święta Podwyższenia Krzyża Świętego – kilka słów o obu, a więc o tym, kim jesteśmy. Choć nie żyjemy wspólnie, to świętujemy we Wspólnocie, zarówno w sierpniu jak i we wrześniu, ale też gdy któraś z nas na prywatne święto. Jak? Dzwonimy, piszemy do siebie, łączymy się online, spotykamy się, jeśli tylko mamy taką możliwość. I najważniejsze… łączy nas Eucharystia i Liturgia Godzin, w nich zawsze jesteśmy razem, nawet jeśli o różnych porach. Tak wygląda nasze świętowanie, ale co świętujemy?
Święty Ojciec Dominik… należymy do rodziny dominikańskiej, a każda rodzina ma Ojca. Poza Bogiem, który jest Ojcem nas wszystkich, naszym Ojcem jest św. Dominik, który uczy nas żyć blisko Boga i drugiego człowieka, dawać ludziom Boga, a Bogu zanosić ludzi w naszych modlitwach.
Święto Podwyższenia Krzyża Świętego… jesteśmy Wspólnotą założoną pod wezwaniem Jezusa Ukrzyżowanego i całe życie nasze staramy się włączać w Jego ofiarę zbawczą i paschalne zwycięstwo. Żyjąc w świecie jesteśmy posłane, aby głosić naszym sposobem życia Miłość, która dała się ukrzyżować, abyśmy mogli żyć wiecznie i być świadkami tego, że my, chrześcijanie żyjemy pośród świata, ale należymy do Boga.
Rekolekcje grupy angielskiej 2024
Grupa angielska odbyła swoje rekolekcje w dniach 19-25 sierpnia tego roku w St Paul's Convent w Birmingham. Dołączyły do nich trzy członkinie z Polski, Ola, Kasia i Agnieszka.
Temat rekolekcji to: Kontemplacja i Działanie. Miałyśmy sporo czasu na modlitwę indywidualną i wspólnotową, towarzyszył nam brewiarz, adoracja, Eucharystia i różaniec.
Nasza sesja poranna przybrałą formę Lection Divina z Ewangelii Jana, Prologu, Samarytanki i Kazania o Chlebie Żywym, który zstąpił z nieba, każda osoba wybierała werset, którym dzieliła się z innymi obecnymi. W trakcie sesji popołudniowych pochylałyśmy się nad naszymi konstytucjami. Wieczorami oglądałyśmy filmy o świętych oraz słuchałyśmy wykładów dot. Ewangelii Jana z Shalom World, które zaproponowała Cini.
Nasz czwarty dzień, piątek, był inny, ponieważ we wspomnienie św. Róży z Limy, tercjarki dominikańskiej I pierwszej świętej obu Ameryk, Lucy rozpoczęła swój dwuletni okres próby.
Ojciec John Farrell OP przybył z klasztoru w Leicester, aby odprawić mszę w jej intencji w pięknym kościele Klasztoru. Kasia grała na organach, a my śpiewaliśmy piękne hymny. Ojciec John wygłosił kazanie o św. Katarzynie ze Sieny, a Lucy została przyjęta Instytutu i otrzymała Biblię. Po południu ojciec John wygłosił konferencję na temat Dekretu o apostolstwie świeckich Soboru Watykańskiego II, podkreślając, że przez chrzest zostaliśmy mianowani kapłanami, prorokami i królami.
Nasze sobotnie sesje były wprowadzeniem do św. Tomasza, Lucy prowadziła nas przez jego metafizykę, a Weronika przez jego teologię wcielenia. Obie doprowadziły nas do postanowienia, aby studiować św. Tomasza w tym roku.
Nasze rekolekcje zakończyły się obiadem w niedzielę, po którym się rozjechałyśmy.
Temat rekolekcji to: Kontemplacja i Działanie. Miałyśmy sporo czasu na modlitwę indywidualną i wspólnotową, towarzyszył nam brewiarz, adoracja, Eucharystia i różaniec.
Nasza sesja poranna przybrałą formę Lection Divina z Ewangelii Jana, Prologu, Samarytanki i Kazania o Chlebie Żywym, który zstąpił z nieba, każda osoba wybierała werset, którym dzieliła się z innymi obecnymi. W trakcie sesji popołudniowych pochylałyśmy się nad naszymi konstytucjami. Wieczorami oglądałyśmy filmy o świętych oraz słuchałyśmy wykładów dot. Ewangelii Jana z Shalom World, które zaproponowała Cini.
Nasz czwarty dzień, piątek, był inny, ponieważ we wspomnienie św. Róży z Limy, tercjarki dominikańskiej I pierwszej świętej obu Ameryk, Lucy rozpoczęła swój dwuletni okres próby.
Ojciec John Farrell OP przybył z klasztoru w Leicester, aby odprawić mszę w jej intencji w pięknym kościele Klasztoru. Kasia grała na organach, a my śpiewaliśmy piękne hymny. Ojciec John wygłosił kazanie o św. Katarzynie ze Sieny, a Lucy została przyjęta Instytutu i otrzymała Biblię. Po południu ojciec John wygłosił konferencję na temat Dekretu o apostolstwie świeckich Soboru Watykańskiego II, podkreślając, że przez chrzest zostaliśmy mianowani kapłanami, prorokami i królami.
Nasze sobotnie sesje były wprowadzeniem do św. Tomasza, Lucy prowadziła nas przez jego metafizykę, a Weronika przez jego teologię wcielenia. Obie doprowadziły nas do postanowienia, aby studiować św. Tomasza w tym roku.
Nasze rekolekcje zakończyły się obiadem w niedzielę, po którym się rozjechałyśmy.
Spotkanie z niezwykłymi kobietami, czyli rekolekcje w Polsce 2024
Świat jest w stosunku do człowieka wciąż na stopie wojennej i ze wszech stron czyha na jego życie.
Ale niech spostrzeże duszę prawdziwie Bogu oddaną, wnet gotów się uciszyć i otoczyć ją wprost cudowną opieką.
(Sługa Boży Jacek Woroniecki cyt. za o. K. Pałys OP)
Ale niech spostrzeże duszę prawdziwie Bogu oddaną, wnet gotów się uciszyć i otoczyć ją wprost cudowną opieką.
(Sługa Boży Jacek Woroniecki cyt. za o. K. Pałys OP)
Czas rekolekcji to prezent od Boga. Czas dla Niego. Czas pogłębiania relacji z Nim. Tegoroczne rekolekcje poświęcone zostały kobietom. Tym, które znamy z Biblii i tym, które – jako „prawdziwie Bogu oddane” zostały świętymi. Zapewne każda z nas w przywoływanych kobietach odkryła dla siebie jakąś postać bądź cechę, która ją zaciekawiła, zafascynowała, zaintrygowała. Może pomogła odkryć coś nowego lub odkryć na nowo to, co było już znane, ale zostało zapomniane. Jak to bywa w życiu – ile osób – tyle refleksji, wniosków, odkryć, postanowień. Trzeba jednak przyznać, że rekolekcjonista ukazywał kobiety Biblii w sposób nieoczywisty.
Sara– została ukazana jako kobieta, która się śmieje i to śmieje z totalnym niedowierzaniem, bo Bóg przychodzi w „najgorętszej porze dnia”, czyli wtedy, gdy nikt się Go nie spodziewał i obiecuje jej potomka. Czyż kobieta, która „przekwitła” może jeszcze oczekiwać dziecka? Po ludzku niemożliwe. A jednak logika Boga jest zupełnie inna niż nasza. Jak rozpoznać Boga, który wchodzi w nasze życie tak nieoczekiwanie?
Hagar – kobieta odrzucona, a przecież jej godność tkwi dużo głębiej niż to, co możemy zobaczyć oczyma. Rzeczywistość duchowa jest dużo potężniejsza niż materialna, a my na co dzień skupiamy się głównie na tym, co widzimy; co jest materialne, dotykalne. Bo tak jest łatwiej. Jak często uświadamiam sobie, że moje codzienne decyzje, wybory mają swoje odzwierciedlenie w świecie duchowym?
Judyta – kobieta walcząca o innych, a do walki wykorzystuje swój urok, spryt
i poczucie własnej wartości. Ryzykuje swoim życiem, by ratować życie innych. Nie walczy przeciwko… walczy za… Wie, kim jest i potrafi to wykorzystać. Czy umiem żyć świadomie swoją konsekracją?
Rut – kobieta obca, ale na tej obcej ziemi znajduje pomoc, życzliwość, miłość. Booz staje się jej Goelem. Konsekracja jest jak „obca” ziemia, ale w naszej konsekracji spotykamy miłość. Jezus jest naszym Wybawicielem - Goelem. Czy umiem kochać, mimo poczucia wyobcowania?
Maria Magdalena – kobieta kochająca. Jej miłość ma swój początek, ale nigdy się nie kończy. U grobu Jezusa stoi i płacze, a te łzy kruszą skałę grobu. Taka jest miłość prawdziwa. Nigdy się nie kończy. Miłość na śmierć nie umiera. Czy kocham i pozwalam się kochać?
Maryja– Dziewica słuchająca Słowa Bożego, która rzekła Bogu „amen”, ofiarowała Mu życie. Konsekracja wymaga ofiary. Czy umiem trwać w ofiarowaniu?
Prezentem od Boga była dla nas również osoba rekolekcjonisty. Od prowadzącego nasze rekolekcje warto uczyć się modlitwy, ogromnego szacunku dla człowieka, solidnej, rzetelnej pracy, perfekcyjnego przygotowania i harmonijnego łączenia tego, co duchowe z tym, co cielesne. Każdy dzień kończył się pysznym podwieczorkiem nawiązującym do miejsca, z których pochodziły święte kobiety, o których ze swadą opowiadał rekolekcjonista, a były to: Mała Arabka, Rafka, Joanna d’Arc, Veronika Giuliani, Katarzyna Sieneńska.
W tym roku jedna osoba w naszej Wspólnocie złożyła śluby na kolejny rok, a wszystkie pozostałe odnowiłyśmy śluby wieczyste. Jedna przygotowuje się do złożenia ślubów. Cieszymy się tym, co jest, ale… postanowiłyśmy za sugestią Odpowiedzialnej Prowincjalną gorąco modlić się o nowe powołania do naszego Instytutu.
Bogu Najwyższemu niech będą dzięki za ten czas.
Hagar – kobieta odrzucona, a przecież jej godność tkwi dużo głębiej niż to, co możemy zobaczyć oczyma. Rzeczywistość duchowa jest dużo potężniejsza niż materialna, a my na co dzień skupiamy się głównie na tym, co widzimy; co jest materialne, dotykalne. Bo tak jest łatwiej. Jak często uświadamiam sobie, że moje codzienne decyzje, wybory mają swoje odzwierciedlenie w świecie duchowym?
Judyta – kobieta walcząca o innych, a do walki wykorzystuje swój urok, spryt
i poczucie własnej wartości. Ryzykuje swoim życiem, by ratować życie innych. Nie walczy przeciwko… walczy za… Wie, kim jest i potrafi to wykorzystać. Czy umiem żyć świadomie swoją konsekracją?
Rut – kobieta obca, ale na tej obcej ziemi znajduje pomoc, życzliwość, miłość. Booz staje się jej Goelem. Konsekracja jest jak „obca” ziemia, ale w naszej konsekracji spotykamy miłość. Jezus jest naszym Wybawicielem - Goelem. Czy umiem kochać, mimo poczucia wyobcowania?
Maria Magdalena – kobieta kochająca. Jej miłość ma swój początek, ale nigdy się nie kończy. U grobu Jezusa stoi i płacze, a te łzy kruszą skałę grobu. Taka jest miłość prawdziwa. Nigdy się nie kończy. Miłość na śmierć nie umiera. Czy kocham i pozwalam się kochać?
Maryja– Dziewica słuchająca Słowa Bożego, która rzekła Bogu „amen”, ofiarowała Mu życie. Konsekracja wymaga ofiary. Czy umiem trwać w ofiarowaniu?
Prezentem od Boga była dla nas również osoba rekolekcjonisty. Od prowadzącego nasze rekolekcje warto uczyć się modlitwy, ogromnego szacunku dla człowieka, solidnej, rzetelnej pracy, perfekcyjnego przygotowania i harmonijnego łączenia tego, co duchowe z tym, co cielesne. Każdy dzień kończył się pysznym podwieczorkiem nawiązującym do miejsca, z których pochodziły święte kobiety, o których ze swadą opowiadał rekolekcjonista, a były to: Mała Arabka, Rafka, Joanna d’Arc, Veronika Giuliani, Katarzyna Sieneńska.
W tym roku jedna osoba w naszej Wspólnocie złożyła śluby na kolejny rok, a wszystkie pozostałe odnowiłyśmy śluby wieczyste. Jedna przygotowuje się do złożenia ślubów. Cieszymy się tym, co jest, ale… postanowiłyśmy za sugestią Odpowiedzialnej Prowincjalną gorąco modlić się o nowe powołania do naszego Instytutu.
Bogu Najwyższemu niech będą dzięki za ten czas.
...ALBOWIEM ŻYCIE TWOICH WIERNYCH O PANIE, ZMIENIA SIĘ, ALE SIĘ NIE KOŃCZY
Odeszła Jedna z Nas... po cichu i w ukryciu, tak jak żyła...
Oto słowa o Niej:
Oto słowa o Niej:
M. zapamiętałam jako osobę rozmodloną. Mimo bariery językowej chciała jak najwięcej wiedzieć o każdej z nas.
Gdy rozmawiałam z nią kilka miesięcy temu, bardzo zależało jej by Wspólnota wiedziała, że ona się za nas modli.
Dla mnie M. była wzorem cichej obecności przed Panem, ale także przy każdej z nas, choć przecież niewiele można było porozmawiać. Piękny znak od Boga, że zabrał Ją do Siebie w święto Matki Kościoła. Niech raduje się Niebem! Zapewne jeszcze bardziej gorliwie będzie orędować za nami!
...albowiem życie Twoich wiernych o Panie,zmienia się,ale się nie kończy.
I gdy rozpadnie się dom doczesnej pielgrzymki, znajdą przygotowane w niebie wieczne mieszkanie...
Gdy rozmawiałam z nią kilka miesięcy temu, bardzo zależało jej by Wspólnota wiedziała, że ona się za nas modli.
Dla mnie M. była wzorem cichej obecności przed Panem, ale także przy każdej z nas, choć przecież niewiele można było porozmawiać. Piękny znak od Boga, że zabrał Ją do Siebie w święto Matki Kościoła. Niech raduje się Niebem! Zapewne jeszcze bardziej gorliwie będzie orędować za nami!
...albowiem życie Twoich wiernych o Panie,zmienia się,ale się nie kończy.
I gdy rozpadnie się dom doczesnej pielgrzymki, znajdą przygotowane w niebie wieczne mieszkanie...
WIZYTA GRUPY ANGIELSKIEJ W POLSCE
W piątek 26 kwietnia 2024 roku Janet i Cini z brytyjskiej grupy Świeckiego Instytutu Dominikańskiego z Orleanu odwiedziły Polską Prowincję w Warszawie, ponieważ obecnie oficjalnie należą do tej Prowincji Instytutu.
Głównym zaplanowanym wydarzeniem był dzień skupienia w sobotę, w klasztorze Zgromadzenia Sióstr Uczennic Boskiego Mistrza w Warszawie. Dla Janet było to spotkanie z wieloma osobami, które poznała już wcześniej, gdy była Radną Generalną i Drugą Asystentką, a także podczas Zgromadzeń Współdecydujących. Cini również spotkała się wcześniej z kilkoma członkiniami tej grupy w Irlandii. Radością było dla nich spotkanie z Marią, która przyjechała z Poznania specjalnie po to, aby spotkać się z Janet, a także z Agnieszką – Odpowiedzialną Generalną i po raz pierwszy z Anią, Odpowiedzialną Prowincji Polskiej. Wszyscy byli bardzo mili i była to wspaniała okazja do pogłębienia i odnowienia naszych przyjaźni. Miło spędziłyśmy ten dzień. Tematem dnia skupienia był ślub posłuszeństwa. Przyłączyłyśmy się do dyskusji po angielsku z kilkoma odważnymi i kompetentnymi użytkowniczkami języka angielskiego w polskiej grupie. Wiele osób próbowało rozmawiać z nami po angielsku. Byłyśmy bardzo wdzięczne.
Pobyt w naszym pięknym mieszkaniu w Warszawie był również przyjemnością, dzięki dobremu jedzeniu i widokom, Eucharystiom w kościele dominikańskim i ogromnej gościnności. Kolejne dni były równie udane, ze względu na wycieczki do Ostrówka, gdzie pracowała Helena Kowalska (św. Faustyna) i do grobu bł. ks. Jerzego Popiełuszki oraz zwiedzanie celi św. Maksymiliana Kolbego w klasztorze franciszkanów w Niepokalanowie. Wszystko to w pięknym słońcu i zawsze w towarzystwie członkiń Instytutu, które poświęcały swój czas i użyczały samochody, aby radośnie spędzać czas w naszym towarzystwie.
Niestety, Janet musiała we wtorek wracać do domu, ale Cini została do piątku i odwiedziła Kraków, a tam Sanktuarium Bożego Miłosierdzia i kościół dominikanów oraz franciszkanów, do którego uczęszczał Karol Wojtyła (późniejszy św. Jan Paweł II). Zobaczyła też kościół dominikanów na Starym Mieście w Warszawie, dom i ogród Chopina, a także wybrała się na grilla do letniego domu jednej z nas, a wszystko to w przemiłym towarzystwie osób z naszej wspólnoty, które cieszyły się długim weekendem w Polsce oraz piękną pogodą.
DZIĘKUJĘ BARDZO KOCHANE SIOSTRY za wspaniały tydzień.
Pobyt w naszym pięknym mieszkaniu w Warszawie był również przyjemnością, dzięki dobremu jedzeniu i widokom, Eucharystiom w kościele dominikańskim i ogromnej gościnności. Kolejne dni były równie udane, ze względu na wycieczki do Ostrówka, gdzie pracowała Helena Kowalska (św. Faustyna) i do grobu bł. ks. Jerzego Popiełuszki oraz zwiedzanie celi św. Maksymiliana Kolbego w klasztorze franciszkanów w Niepokalanowie. Wszystko to w pięknym słońcu i zawsze w towarzystwie członkiń Instytutu, które poświęcały swój czas i użyczały samochody, aby radośnie spędzać czas w naszym towarzystwie.
Niestety, Janet musiała we wtorek wracać do domu, ale Cini została do piątku i odwiedziła Kraków, a tam Sanktuarium Bożego Miłosierdzia i kościół dominikanów oraz franciszkanów, do którego uczęszczał Karol Wojtyła (późniejszy św. Jan Paweł II). Zobaczyła też kościół dominikanów na Starym Mieście w Warszawie, dom i ogród Chopina, a także wybrała się na grilla do letniego domu jednej z nas, a wszystko to w przemiłym towarzystwie osób z naszej wspólnoty, które cieszyły się długim weekendem w Polsce oraz piękną pogodą.
DZIĘKUJĘ BARDZO KOCHANE SIOSTRY za wspaniały tydzień.
TRIDUUM PASCHALNE
Oto piękny list-refleksja naszej Odpowiedzialnej Prowincjalnej na ten czas:
Oto piękny list-refleksja naszej Odpowiedzialnej Prowincjalnej na ten czas:
Rozpoczynamy nasze świętowanie Paschy Pana, ale i naszej Paschy.Tego naszego przejścia z naszych śmierci do Jego Życia.
Pochylam się nad Męką naszego Pana Jezusa Chrystusa wg św. Jana
Patrzę na Jezusa, jako na Tego Który jest pełen godności, który panuje nad całą sytuacją i nic nie wyprowadza Go z równowagi.
Proces-farsa, gdzie łamane są wszystkie prawa, ustawy i przepisy Starego Testamentu.
Myślę o sytuacji w Ojczyźnie...
Pan Jezus przeżył swoje życie, czyniąc dobrze.
Wszystkiego czego dotykał, zamieniał w dobro.
Umarł jako winny... "winien jest śmierci".
Przez ten fakt mnie uniewinnił.
Kłaniamy Ci się Chryste i błogosławimy KRZYŻ Twój Panie Jezu...
W Twoim Krzyżu jest mój ratunek i moja jedyna nadzieja.
Ale patrzę dziś także na Maryję...
Tylko Ona wierzyła, że to co widzą Jej czyste oczy, nie jest końcem.
Ona jedna była pewna prawdomówności Syna.
Wiedziała, że zmartwychwstanie,bo tak przyrzekł.
To zły duch każe nam wątpić, podważać, nie dowierzać...
On nas hipnotyzuje strachem, że nie ma dla nas nadziei...
A Maryja bierze nas za rękę i prowadzi pod krzyż konającego Syna a potem do pustego grobu. I mówi niejako... WYTRWAJ...
Wytrwaj przy krzyżu, którego nie chcesz....
Krzyż powołania
krzyż zawodu
krzyż wspólnoty
krzyż ciała...
tym krzyżom towarzyszy cierpienie...
ale tak często, krzyżem staje się to, co najbardziej KOCHAMY
Boże, daj mi świadomość, że bardzo mnie kochasz.Daj mi w tych świętych dniach doświadczyć, że nie żałujesz, że jestem...
że jesteś ze mnie dumny, że Ci się udałam...
Daj mi pewność, że jesteś ze mną jak byłeś z Piotrem po zdradzie...
Pozwól mi poczuć uścisk Twej dłoni w mej klęsce...
Tylko przy Tobie nabieram wartości.
Tylko przy Tobie jestem piękna.
Tylko przy Tobie się usensawiam.
Każdej z Was z osobna życzę:
byś doświadczyła Zmartwychwstania, które zaczyna się w Twoich ciemnościach, gdy jeszcze śpisz i nie myślisz o przebudzeniu.
Byś się nie bała.
By w Twoim sercu był pokój, nawet wtedy, gdy chwieją się życiowe i społeczne fundamenty...
Niech Eucharystyczny-Zmartwychwstały da Ci moc do uwierzenia, że ani krzyż, ani męka, ani poniżenie nie jest tak mocne jak...
JEGO MIŁOŚĆ.
Spotkanie KKIŚ
Głównym tematem zebrania plenarnego Krajowej Konferencji Instytutów Świeckich w dniach 1-3 marca 2024 roku na Jasnej Górze był błogosławiony Stefan Kardynał Wyszyński, który 25 stycznia 2024 roku został Patronem Instytutów Świeckich w Polsce.
Nasz Patron sam był założycielem i duchowym ojcem jednego z Instytutów świeckich, noszącego obecnie nazwę Instytutu Prymasa Wyszyńskiego. Wiele treści w jego nauczaniu dotyczy tożsamości Instytutów, ich duchowości i formacji.
Jak powiedział podczas zebrania opiekun KKIŚ z ramienia Konferencji Episkopatu, biskup Józef Szamocki, bardzo ważne dla nas dzisiaj jest m.in. nauczanie Prymasa o dwóch granicach: trzeba nam rozeznawać granice, których nie wolno nam przekroczyć w przyjaźni ze światem, bo ich przekroczenie prowadzi do nieprzyjaźni z Bogiem, a jednocześnie nie wolno nam stawiać granic miłowaniu ludzi: niezależnie od tego, czy są nam bliscy, czy są nam wrodzy.
Na ludzi i na losy świata możemy wpływać tylko przez prowadzenie życia zgodnego z wolą Bożą.
Link do artykułu na stronie KKIŚ.
Jak powiedział podczas zebrania opiekun KKIŚ z ramienia Konferencji Episkopatu, biskup Józef Szamocki, bardzo ważne dla nas dzisiaj jest m.in. nauczanie Prymasa o dwóch granicach: trzeba nam rozeznawać granice, których nie wolno nam przekroczyć w przyjaźni ze światem, bo ich przekroczenie prowadzi do nieprzyjaźni z Bogiem, a jednocześnie nie wolno nam stawiać granic miłowaniu ludzi: niezależnie od tego, czy są nam bliscy, czy są nam wrodzy.
Na ludzi i na losy świata możemy wpływać tylko przez prowadzenie życia zgodnego z wolą Bożą.
Link do artykułu na stronie KKIŚ.
Wielki Post
14 lutego rozpoczęliśmy kolejny Wielki Post. Jest to bardzo ważny czas również dla naszego Instytutu. Wchodzimy po raz kolejny w szczególny czas nawrócenia. W środę popielcową każda z nas uczestniczyła w Mszy św. w swoim kościele, nie spotkałyśmy się, ale jednak trwałyśmy we Wspólnocie.
W tym roku Wielki Post zaczyna się zaraz po dniu życia konsekrowanego, podczas Mszy św. w środę popielcową zrodziła mi się taka myśl, że nasza konsekracja mocno łączy się również z Wielkim Postem i czasem nawrócenia. Jako osoby konsekrowane codziennie uczestniczymy w Ofierze Jezusa i możemy zanurzać cały świat w Jego krwi, która daje ocalenie. Z tą myślą idę w Wielki Post, aby zanurzać siebie i wszystkich ludzi w Bożej Miłości i nieść innym owoce Eucharystii, w której mam przywilej codziennie uczestniczyć.
W tym roku Wielki Post zaczyna się zaraz po dniu życia konsekrowanego, podczas Mszy św. w środę popielcową zrodziła mi się taka myśl, że nasza konsekracja mocno łączy się również z Wielkim Postem i czasem nawrócenia. Jako osoby konsekrowane codziennie uczestniczymy w Ofierze Jezusa i możemy zanurzać cały świat w Jego krwi, która daje ocalenie. Z tą myślą idę w Wielki Post, aby zanurzać siebie i wszystkich ludzi w Bożej Miłości i nieść innym owoce Eucharystii, w której mam przywilej codziennie uczestniczyć.
Przyjęcie nowej członkini w Wielkiej Brytanii
W sobotę 3 lutego 2024 roku formalnie wkroczyłam w okres pierwszych kontaktów w Świeckim Instytucie Dominikańskim z Orleanu. Nasza przyjazna lokalna wspólnota jezuicka pozwoliła, aby ceremonia odbyła się podczas Mszy św. w klasztorze św. Dominika, ich domu (w Newcastle niestety nie ma obecnie wspólnoty dominikańskiej – módlmy się o więcej powołań do Zakonu Kaznodziejskiego!). Poczułam się głęboko zaszczycona, że mogę zrobić ten pierwszy krok w procesie, który mam nadzieję, będzie zobowiązaniem na całe życie wobec Chrystusa, naszego Boskiego Oblubieńca. Co ciekawe, od dawna żywiłem nabożeństwo do Chrystusa jako wcielenia Świętej Mądrości i rozumiałam moje filozoficzne powołanie jako powołanie do bycia, dosłownie, miłośnikiem Samej Mądrości. Jakże byłam zaskoczona i uszczęśliwiona, gdy dowiedziałam się, że dzisiejsze czytanie pochodzi z 1 Księgi Królewskiej 3, gdzie Salomon prosi Boga o mądrość! Proszę, módlcie się za mnie, abym nadal rozeznawała wolę Pana wobec mojego życia.
28. Dzień Życia Konsekrowanego
Konsekrowane, czyli wkręcone?
Konsekrowane, czyli wkręcone?
Richard Rohr – amerykański franciszkanin – w jednej ze swoich książek zamieścił takie zdanie: Jesteśmy tylko żarówkami, a zadanie każdego z nas polega na tym, by po prostu być dobrze wkręconym.
Oddaje ono bardzo obrazowo to, czym jest konsekracja. To pokorne uznanie – ja jestem nikim – Ty jesteś wszystkim. Jasność i ciepło światła żarówki – to dar Boga, łaska trwania w Nim. Takie dobre wkręcenie. O tej niezwykłej bliskości z Bogiem mówi dzisiejsza Ewangelia wg św. Łukasza, ukazująca scenę Ofiarowania Pańskiego. Widzimy świątynię, gdzie jest Maryja, Józef, ich – liczący zaledwie 40 dni – synek oraz dwoje staruszków – Symeona i Annę. Najbardziej frapujące wydaje się być spotkanie z Symeonem, które święty Łukasz opisuje tak:.
Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: „Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela” (Łk 2, 27-31).
Maryja musiała być mocno zaskoczona, gdy jakiś nieznany starszy mężczyzna zabrał z Jej ramion Jezusa i po prostu z zachwytem przytulił do swojego serca. Zatrzymaj ten obraz. Bo to spotkanie serc, które biją w tym samym rytmie. Rozpoznają się. Dla Symeona w jednej chwili wszystko stało się jasne. Wygłasza proroctwo i wie, że to, na co czekał przez całe życie właśnie się ziściło. Doczekał się i jest gotów odejść z tego świata z radością i poczuciem spełnienia, bo wie, że już nic piękniejszego w życiu go nie spotka.
W jaki sposób ów staruszek w maleńkim dziecku zobaczył Boga? Bo ten staruszek nie jest taki zwyczajny – to człowiek o sercu rozpoznającym kroki Boga. A kiedy rozpoznajemy czyjeś kroki? Gdy go bardzo dobrze znamy, gdy spędzamy z nim czas, rozmawiamy, czekamy na niego, czasem tęsknimy. Symeon to człowiek, który żyje w bliskiej relacji z Bogiem. Ma serce zjednoczone z sercem Boga. Jest dobrze wkręcony i świeci, więc rozpoznaje. Nie racjonalizuje, tylko patrzy sercem i rozpoznaje prawdziwego Boga w małym chłopczyku.
Wtulenie w Boga czy wkręcenie – nazwij to jak chcesz, ale bez tego nie ma konsekracji, nie ma życia Bogiem, nie ma światła i nie wiadomo dokąd iść.
Każda z nas ma osobistą odpowiedzialność za to wtulenie w Boga, za dobre wkręcenie – za nieprzerwaną z Nim łączność. Przecież nie świecimy swoim światłem. Bez kontaktu z Panem Bogiem – nie ma w nas światła. Nie ma blasku. Nie ma nas. A co się robi z żarówką, która nie daje światła? Wyrzuca się, a bardziej poprawnie – utylizuje. Ojciec Tadeusz Kotlewski SJ wspomniał kiedyś, że istnienie konsekrowanych na świecie usprawiedliwia tylko łaska… No bo po co jesteśmy tutaj, wędrujemy po tej ziemi, jeśli w pośpiechu życia gubimy Jezusa – światłość świata? Skoro consecratio z języka łacińskiego oznacza poświęcenie, warto od czasu do czasu zadać sobie pytanie komu jesteśmy poświęceni? Jezusowi. A jeśli tak – to ile jest w nas Jezusa; ile Jego miłości? Im więcej w nas Jezusa, tym więcej w nas światła – powiedział podczas jednej z konferencji o. Krzysztof Pałys OP.
W czasach zamętu, gdy światem targają wojny, a ludzie wydają się podzieleni i skłóceni bardziej niż kiedykolwiek, pozostaje nam – ludziom Boga – wtulić się w Jezusa, dbać, by być dobrze wkręconym. Trwać przy Nim wiernie, otwierać swoje serca na Jego miłość i tą łagodną miłością gasić spory w miejscu, w którym żyjemy; jednoczyć, a nie dzielić, trwać przy Nim. Nawracać się. Zawsze, ale to zawsze zaczynać to nawracanie od siebie, nie od innych.
Pan chce mówić do serca tych, których wybrał. On daje czas. Słuchaj Jego słów i tego, co co właśnie tobie chce powiedzieć. Patrz na Jezusa, otwórz serce na łaski, które chce Ci dać. A potem – napełniona Jezusem – idź do ludzi i dawaj im Jego miłość. Niezmiennie: Contemplare et contemplata aliis tradere.
To, co ludzi najbardziej łączy, to wcale nie komunikacja, lecz komunia. Komunia z Bogiem.
Pierwsze spotkanie w 2024 r.
Pierwszy dzień skupienia w roku 2024 miał szczególny charakter. Rozpoczął się jak zwykle, modlitwą brewiarzową i adoracją Najświętszego Sakramentu. Potem była Eucharystia i konferencja Ojca Kamila Strójwąsa OCD.
Ojciec podzielił się z nami swoimi refleksjami po przeczytaniu VII kazania św. Johna Henry’ego Newmana (1801 – 1890), opartego na analizie I Listu św. Jana Apostoła. Dziewiętnastowieczny wybitny teolog, filozof i kaznodzieja, jeszcze jako duchowny anglikański, analizując tożsamość chrześcijanina w świecie mówił tak, jakby żył w wieku XXI. Ojciec Kamil pokazał nam to swoje „odkrycie” podczas konferencji. Niektóre wnioski:
Ojciec podzielił się z nami swoimi refleksjami po przeczytaniu VII kazania św. Johna Henry’ego Newmana (1801 – 1890), opartego na analizie I Listu św. Jana Apostoła. Dziewiętnastowieczny wybitny teolog, filozof i kaznodzieja, jeszcze jako duchowny anglikański, analizując tożsamość chrześcijanina w świecie mówił tak, jakby żył w wieku XXI. Ojciec Kamil pokazał nam to swoje „odkrycie” podczas konferencji. Niektóre wnioski:
1) Zbieżność świata, w którym „Duch Antychrysta” walczy z „Duchem Prawdy” jest zadziwiająco ponadczasowa.
2) My głosimy Ewangelię w taki sam sposób, w jaki świat głosi swoje kłamstwa.
3) Świat nie przytacza żadnego argumentu na swoja korzyść, po prostu narzuca się nam i to wszystko - a religia „nie przystaje” do niego, gdyż on przemawia do naszej wyobraźni.
4) Świat pokonuje nas, gdy pokonuje naszą wiarę.
Druga część spotkania miała charakter świąteczno – wspólnotowy: kolędowanie, losowanie osób, za które każda z nas będzie się modlić przez cały rok, wręczanie prezentów i radosny „czas dla bliźniego”, czyli bycie razem z niekończącymi się rozmowami.
„Panie, dobrze nam tu być”… brzmiało w sercach wszystkich obecnych, trochę niestety zdziesiątkowanych przez infekcje a także inne przeszkody – ale od czegóż smartfony z możliwością nagrania i przesłania fotek oraz konferencji. Chwała Panu!
Wesołych Świąt!
Lud chodzący w ciemnościach ujrzał wielkie światło,
a tym, którzy przebywali w mrocznej krainie śmierci zajaśniało światło.
a tym, którzy przebywali w mrocznej krainie śmierci zajaśniało światło.
/Iz 9,1/
Niech Nowonarodziny Jezus rozświetla nasze życie...
Wielka Brytania i Cini, czyli wielka radość
Od kilku miesięcy trwały rozmowy nt. przyłączenia grupy angielskiej do naszej prowincji, gdyż pozostała tam zbyt mała ilość członkiń, aby tworzyć samodzielną prowincję. Połączenie jest już faktem i jesteśmy razem i budujmy wspólnotę, jedną z okazji do tego były śluby wieczyste Cini.
20 listopada kilka z Polek poleciało na rekolekcje grupy angielskiej, które odbywały się w Birmingham w klasztorze St Paul’s Selly Tematem byli tym razem Prorocy. Codziennie spoglądałyśmy na proroków i dzieliłyśmy się między sobą swoimi ulubionymi fragmentami, przesłaniami dotyczącymi cierpień i katastrof, ale także wielkiej nadziei, gdy Izraelici uczyli się żyć pod panowaniem Boga. Ojciec Richard Ounsworth OP, znawca Pisma Świętego, dołączył do nas na jeden dzień i powiedział konferencję dot. tego, co w pismach proroków odnosi się do oczekiwania na Dzień Pański, poczynając od przyjścia Jezusa - Wielkiego Proroka i Słowa Pańskiego.
Msza ślubna Cini była wielkim przeżyciem duchowym dla wszystkich zgromadzonych na miejscu w klasztorze jak i dla tych, którzy uczestniczyli w niej za pomocą internetu. Nagranie jest dostępne TUTAJ.
Mamy nadzieję na kolejne spotkania! Panie z grupy angielskiej obiecały nam, że niebawem pojawią się u nas w Polsce!
20 listopada kilka z Polek poleciało na rekolekcje grupy angielskiej, które odbywały się w Birmingham w klasztorze St Paul’s Selly Tematem byli tym razem Prorocy. Codziennie spoglądałyśmy na proroków i dzieliłyśmy się między sobą swoimi ulubionymi fragmentami, przesłaniami dotyczącymi cierpień i katastrof, ale także wielkiej nadziei, gdy Izraelici uczyli się żyć pod panowaniem Boga. Ojciec Richard Ounsworth OP, znawca Pisma Świętego, dołączył do nas na jeden dzień i powiedział konferencję dot. tego, co w pismach proroków odnosi się do oczekiwania na Dzień Pański, poczynając od przyjścia Jezusa - Wielkiego Proroka i Słowa Pańskiego.
Msza ślubna Cini była wielkim przeżyciem duchowym dla wszystkich zgromadzonych na miejscu w klasztorze jak i dla tych, którzy uczestniczyli w niej za pomocą internetu. Nagranie jest dostępne TUTAJ.
Mamy nadzieję na kolejne spotkania! Panie z grupy angielskiej obiecały nam, że niebawem pojawią się u nas w Polsce!
Nasze święto patronalne
14 września to Święto Podwyższenia Krzyża Świętego, a jednocześnie nasze święto patronalne, to dzień szczególny dla naszego Instytutu jako całości, ale też dla każdej z nas indywidualnie. W weekend 16-17 września spotkałyśmy się, aby wspólnie świętować.
Był to dla nas czas do zadumy nad tym, czym Krzyż jest i powinien być w naszym życiu. Odprawiłyśmy także wspólnie drogę krzyżową. Uczestniczyłyśmy także w uroczystej Mszy św.
Był to dla nas czas do zadumy nad tym, czym Krzyż jest i powinien być w naszym życiu. Odprawiłyśmy także wspólnie drogę krzyżową. Uczestniczyłyśmy także w uroczystej Mszy św.
Wakacyjne wydarzenia
W dniach 23-29 lipca w Prowincji Polskiej odbyły się rekolekcje, które prowadził dla nas o. Krzysztof Lorczyk OP. Był to czas zatrzymania i pochylenia się nad Słowem Bożym oraz Eucharystią a także pogłębiania swoich relacji z Panem. W tym czasie dostałyśmy smutną informację o niespodziewanej śmierci jednej z naszych członkiń w Kongo, byłyśmy bardzo poruszone tym faktem i cała nasza wspólnota modliła się w jej intencji.
Na zakończenie rekolekcji jedna z członkiń złożyła profesję wieczystą, jedna rozpoczęła okres próby i jedna ponowiła swoją profesję na kolejny rok. Uroczystość była tym radośniejsza, że uczestniczyły w niej również dwie osoby z Prowincji Francuskiej, które przyjechały na spotkanie Rady Generalnej, która rozpoczęła się bezpośrednio po zakończeniu rekolekcji i obradowała przez 3 dni podejmując najważniejsze i najpilniejsze sprawy związane z funkcjonowaniem Instytutu na całym świecie.
Następnie Odpowiedzialna Generalna, jej dwie Asystentki oraz kilka członkiń Polskiej Prowincji udało się wspólnie na wypoczynek. Podczas tych dni starałyśmy się budować wspólnotę, dobrze się bawić, rozwijać swoje zainteresowania, a także pokazać naszym gościom z Francji i Wybrzeża Kości Słoniowej trochę polskiej historii (rocznica Powstania Warszawskiego, zabytki Warszawy i Krakowa) oraz miejsc kultu, które są szczególnie ważne dla naszego narodu (Łagiewniki, Częstochowa...). Wiele uwagi poświęciłyśmy także osobie Jana Pawła II – odwiedziłyśmy muzeum w Wadowicach, Kalwarię Zebrzydowską, Sanktuarium Jana Pawła II Wielkiego w Krakowie. Jak się okazało, jedna z Asystentek, gdy pracowała jako stewardessa leciała z Nim samolotem podczas pielgrzymki do krajów afrykańskich, o czym z wielką przyjemnością nam opowiedziała. Wspólnie spędziłyśmy również Uroczystość św. Ojca Dominika – udałyśmy się na uroczystą Eucharystię w Krakowie u Dominikanów i spędzałyśmy czas ciesząc się byciem we wspólnocie.
Następnie Odpowiedzialna Generalna, jej dwie Asystentki oraz kilka członkiń Polskiej Prowincji udało się wspólnie na wypoczynek. Podczas tych dni starałyśmy się budować wspólnotę, dobrze się bawić, rozwijać swoje zainteresowania, a także pokazać naszym gościom z Francji i Wybrzeża Kości Słoniowej trochę polskiej historii (rocznica Powstania Warszawskiego, zabytki Warszawy i Krakowa) oraz miejsc kultu, które są szczególnie ważne dla naszego narodu (Łagiewniki, Częstochowa...). Wiele uwagi poświęciłyśmy także osobie Jana Pawła II – odwiedziłyśmy muzeum w Wadowicach, Kalwarię Zebrzydowską, Sanktuarium Jana Pawła II Wielkiego w Krakowie. Jak się okazało, jedna z Asystentek, gdy pracowała jako stewardessa leciała z Nim samolotem podczas pielgrzymki do krajów afrykańskich, o czym z wielką przyjemnością nam opowiedziała. Wspólnie spędziłyśmy również Uroczystość św. Ojca Dominika – udałyśmy się na uroczystą Eucharystię w Krakowie u Dominikanów i spędzałyśmy czas ciesząc się byciem we wspólnocie.
Triduum Paschalne i Święta Wielkanocne
Trwajmy blisko Pana w tym Świętym Czasie...
...abyśmy mogli się o Poranku pozdowić się, jak to ongiś czyniono:
- Chrystus Zmartwychwstał!
- Prawdziwie Zmartwychwstał!
Prowincjalne Zgromadzenie Współdecydujące
11 marca w Warszawie zebrały się wszystkie profeski wieczyste z Polskiej Prowincji naszego Instytutu, aby rozmawiać o najważniejszych kwestiach dotyczących naszego życia we wspólnocie oraz świecie, naszego apostolstwa pośród ludzi wśród których żyjemy i oparcia we wspólnocie siostrzanej. Rozmawiałyśmy również o wielu przyziemnych, ale bardzo koniecznych dla funkcjonowania Instytutu kwestiach. Osoby w okresie formacji towarzyszyły nam modlitewnie, aby Duch św. prowadził całe Zgromadzenie.
Takie spotkania odbywają się regularnie co 3 lata. Zaraz po wyborze nowej Odpowiedzialnej Prowincjalnej oraz w połowie jej kadencji, która trwa 6 lat.
Takie spotkania odbywają się regularnie co 3 lata. Zaraz po wyborze nowej Odpowiedzialnej Prowincjalnej oraz w połowie jej kadencji, która trwa 6 lat.
Boże Narodzenie 2022
Niech Pan rodzi się w sercach nas wszystkich!
Doroczne Wspomnienie Zmarłych Braci i Sióstr Zakonu Kaznodziejskiego
8 listopada cały Zakon Kaznodziejski wspomina swoich zmarłych, my też pamiętamy w modlitwie o tych z naszej wspólnoty, które zakończyły już ziemskie pielgrzymowanie...
8 listopada cały Zakon Kaznodziejski wspomina swoich zmarłych, my też pamiętamy w modlitwie o tych z naszej wspólnoty, które zakończyły już ziemskie pielgrzymowanie...
+ Anna
+ Czesława
+ Stanisława
+ Janina
+ Barbara
+ Katarzyna
+ Ludwika
+ Zofia
+ Wanda
+ Krystyna
+ Leokadia
+ Halina
+ Wanda
+ Danuta
+ Natasza
+ Stanisława
+ Teresa
+ Janina
+ Bożena
+ Halina
+ Alina
+ Mariola
+ Katarzyna
+ Ewelina
+ Czesława
+ Stanisława
+ Janina
+ Barbara
+ Katarzyna
+ Ludwika
+ Zofia
+ Wanda
+ Krystyna
+ Leokadia
+ Halina
+ Wanda
+ Danuta
+ Natasza
+ Stanisława
+ Teresa
+ Janina
+ Bożena
+ Halina
+ Alina
+ Mariola
+ Katarzyna
+ Ewelina
„Poślij mnie”- jubileuszowe spotkanie Rodziny Dominikańskiej
– świętowanie 800 lat dominikańskiej obecności w Polsce
– świętowanie 800 lat dominikańskiej obecności w Polsce
22 października kilkanaście osób z naszej instytutowej wspólnoty uczestniczyło w spotkaniu Rodziny Dominikańskiej, które odbyło się w konwencie Świętej Trójcy w Krakowie.
Świętowanie rozpoczęło się od spotkania z br. Florentino Bolo OP, socjuszem generała Zakonu do spraw życia apostolskiego, który w swojej konferencji wskazał na różnorodność Rodziny Dominikańskiej. Zwrócił uwagę na fakt, że każda gałąź jest wyjątkowa i ma coś „własnego” do zaofiarowania. Podkreślił również konieczność wzajemnej współpracy, podając przykłady takiego współdziałania na poziomie Kurii Generalnej.
O godzinie dwunastej rozpoczęła się uroczysta Eucharystia pod przewodnictwem Łukasza Wiśniewskiego OP – prowincjała Zakonu Braci Kaznodziejów. W homilii podkreślił, że Rodzinę Dominikańską zrodziła „pasja” św. Dominika, która może osłabnąć. I wtedy jest tylko jeden sposób „rozgrzania” tej pasji na nowo – powrót do umiłowania Eucharystii i odnowienie pragnienia, by wszędzie i we wszystkim być świadkami Ewangelii.
Po wspólnym obiedzie, w Kapitularzu odbyło się spotkanie w szerokim gronie Rodziny Dominikańskiej. Mogliśmy poznać się lepiej i zobaczyć naszą różnorodność w realizacji dominikańskiego charyzmatu. Nasza Odpowiedzialna Generalna Agnieszka Kuryś opowiedziała o naszym Instytucie. Nie zabrakło również wspaniałego tortu urodzinowego. Byli także goście specjalni: o. Jarosław Krawiec OP – „Odpowiedzialni: o wojnie na Ukrainie”; siostry z Broniszewic – „Współczujący”; Mniszka – „Narodzenie w modlitwie”.
Spotkanie zakończyła modlitwa rozesłania przy grobie św. Jacka:
Wszechmogący Boże, który wzbudziłeś w swoim Kościele świętego Dominika jako kaznodzieję łaski i osiem wieków temu posłałeś jego braci, Jacka i Czesława na ziemie polskie dla głoszenia Ewangelii, spraw prosimy, aby wspólnoty braci i sióstr stawały się coraz bardziej świętym kaznodziejstwem i kontemplując Twoją prawdę i miłość dzieliły się owocami tej kontemplacji ze wszystkimi. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Nasze Święto Patronalne
14 września w Kościele obchodzone jest Święto Podwyższenia Krzyża Świętego. We wspólnocie Instytutu mamy wówczas nasze Święto Patronalne, gdyż jak mawiają u nas...jesteśmy spod znaku krzyża. Instytut został założony pod wezwaniem Jezusa Ukrzyżonawanego, a jego członkinie starają się czcić Chrystusa, włączając swoje życie w Jego zbawczą ofiarę i paschalne zwycięstwo.
Na tegoroczne Święto Odpowiedzialna Prowincjalna napisała list do Wspólnoty, którego treść dostępna jest na BLOGU.
Jako wspólnota, ze względu na obowiązki i dzielące nas duże odległości, nie mogłyśmy się spotkać 14 września. Dlatego nasz dzień skupienia, który odbył się 24 września, uczyniłyśmy naszym świętem. Towarzyszył nam w tym dniu o. Prowincjał Łukasz Wiśniewski OP, który wygłosił do nas konferencję przybliżającą tematykę krzyża oraz nawiązującą do mistyczek dominikańskich. Najważniejszym momentem była jak zawsze wspólna Eucharystia.
Był to czas zadumy i radości.
Czekamy na kolejne spotkania i życzymy sobie, abyśmy zawsze potrafiły trwać przy krzyżu...
Generalne Zgromadzienie Wyborcze i Współdecydujące w Angers
W dniach od 5 do 10 sierpnia bieżącego roku odbyło się Zgromadzenie Wyborcze i Współdecydujace naszego Instytutu. Delegatki z całego świata zebrały się w Angers, aby dokonać wyboru nowej Odpowiedzialnej Generalnej, jej Asystentek i Radnych Generalnych. Juz w czasie obrad wszystkie obecne osoby dzieliły się doświadczanym tam klimatem miłości i braterstwa. Wyczuwało się obecność Ducha św. zarówno w czasie wyborów jak i rozmów o sprawach najważniejszych dla Instytutu w obecnym czasie.
Na nową Odpowiedzialną Generalną po raz pierwszy została wybrana Polka - Agnieszka Kuryś (na zdjeciu w środku), a jej poprzedniczka, pochodząca z Francji - Annick Masson (na zdjęciu po lewej) została jej Pierwszą Asystentką. Na Drugą Asystentkę wybrana została Marie Evelyne Irel (na zdjeciu po prawej) z Wybrzeża Kości Słoniowej. Skład Rady Generalnej uzupełniły dwie Polki, Renata i Dorota. O każdej z nich pamiętamy w modlitwie i życzymy wielu darów Ducha Św. na nadchodzące 6 lat.
Podczas kolejnych dni zastanawiałyśmy się jak czerpać z duchowego bogactwa jakie pozostawił nam św. Ojciec Dominik. Analizowałyśmy jak mówić Bogu o ludziach oraz ludziom o Bogu w dzisiejszym świecie oraz jak być świadkiem Bozej obecności w świecie oraz we Wspólnocie, przy wspólnym stole ze św. Dominikiem.
Podczas konferencji, którą wygłosił o. Philippe Jeannin, towarzyszący nam i posługujący w czasie całego Zgromadzenia, usłyszałyśmy m. in. że być przy stole ze św. Dominikiem to być jednocześnie Martą i Marią. Martą, by przygotować stół i Marią wsłuchaną w drugiego człowieka. I takie właśnie powinno być całe nasze życie....
A oto wiersz jednej z naszych członkiń, który powstał jako refleksja dotycząca czasu spędzonego wspólnie w Angers i kilka obrazów:
Smakować
takie chwile,
kiedy
zastyga
piękno.
W powietrzu
nabrzmiewa
cisza.
Pachnie
fioletem
lawendy.
Więź
zacieśnia się
niepostrzeżenie.
Wędrujemy razem
przez dosłowność
i tunele metafor.
Siedzimy
przy stole.
takie chwile,
kiedy
zastyga
piękno.
W powietrzu
nabrzmiewa
cisza.
Pachnie
fioletem
lawendy.
Więź
zacieśnia się
niepostrzeżenie.
Wędrujemy razem
przez dosłowność
i tunele metafor.
Siedzimy
przy stole.
Rekolekcje 2022
Pod koniec lipca odbyły się nasze coroczne rekolekcje. Były to rekolekcje ze św. Katarzyną, które poprowadził dla nas o. Hieronim Kaczmarek. Wszystkie bardzo się cieszyłyśmy, że po dwóch latach rekolekcji indywidualnych oraz zdalnych połączeń, będziemy mogły spędzić dłuższy czas razem. Każdego dnia wraz z Ojcem oraz sw. Katarzyną zagłębialiśmy się w życie duchowe...a także apostolskie. Ojciec tlumaczył nam w oparciu o słowa św. Katarzyny, aby nie zatrzymywać się na tym, co małe, ale mieć wielkie pragnienia. Nie tłumić ich. Iść coraz dalej, aż dojdziemy do pragnienia Boga oraz że to pragnienie jest wyrazem modlitwy stałej.
W związku z rosnąca liczbą chorych na covid w naszej grupie, zmuszone byłyśmy przerwać rekolekcje, ale przecież prawdziwe rekolekcje, prawdziwe nawrócenie zaczyna się dopiero po powrocie do codzienności...
Zanim się rozjechałyśmy do naszych domów, dwie osoby ponowiły swoją profesję na kolejny rok, a dwie inne, które przez te kilka dni przyglądały się naszej Wspólnocie, rozpoczęły okres pierwszych kontaktów. Bardzo się cieszymy, że mimo skróconego czasu rekolekcji, podjęły decyzję o rozpoczęciu formacji w naszym Instytucie.
Na naszym BLOGU dostępna jest reflekscja jednej z naszych profesek czasowych.
List Generała Zakonu na Wielki Post 2022
Módlmy się nadal za naszych braci i siostry na Ukrainie. Oprócz naszych praktyk wielkopostnych, prośmy tych spośród naszej Rodziny Dominikańskiej, którzy są już częścią świętych obcowania, aby przyłączyli się do naszych błagań, modląc się Litanią do Świętych Dominikańskich.
Całość TUTAJ.
List Odpowiedzialnej Prowincjalnej na środę popielcową 2022 roku
Dziękuję Wam za dojrzałą postawę jaką wykazałyście, decydując się na modlitwę różańcową w wyznaczonej przez siebie godzinie. Te czasowe ramy często są dla nas dużym obciążeniem, kolidują z obowiązkami czy wypoczynkiem. Ale czy nie o to chodziło, by nas to kosztowało ?Proszę każdą z Was byście modliły się z takim żarem, jakby od tej modlitwy zależały losy wojny.
Pewien ksiądz pracujący w Kijowie opowiadał o relacji żołnierza z linii ognia. Ten żołnierz mówił, że często jest tak, że czuje jakby ktoś był obok i go ochraniał. Czuje, że ktoś zatrzymuje pocisk w niego skierowany. Może to sprawia Twoja modlitwa...
Pamiętacie historię św. Jacka, jak ratował Najświętszy Sakrament i Matkę Bożą ? To było w płonącym Kijowie.
Dziś Kijów też płonie....
Św. Jacku, prosimy Cię dziś o Twoje potężne wstawiennictwo. Ratuj Kijów, ratuj Ukrainę!
Przejdź z Najświętszym Sakramentem i Matką Boską pomiędzy tymi, którzy bronią swój kraj, którzy tracą nadzieję! Przejdź od Donbasu aż po Przemyśl i wyproś Boskie zmiłowanie dla walczących, uciekinierów, Prezydenta i dla owładniętych nienawiścią i pragnieniem zatracania.
Na rozpoczynający się dziś Czas Łaski życzę, by na każdej spoczęło Boskie spojrzenie pełne pokoju.
Bądźcie hojne w okazywaniu Panu Jezusowi owoców swojego nawrócenia!
Modlitwa o pokój
Kilka tygodni temu, w związku narastającym napięciem na granicy rosyjsko – ukraińskiej oraz grożącą wojną o nieprzewidywalnym zasięgu, podjęłyśmy całodobową modlitwę w intencji pokoju. Każda z nas, w miarę swoich możliwości i sił, zapisała się w grafiku na półgodzinny „dyżur” z różańcem w ręku.
24 lutego 2022 roku, gdy rosyjska napaść na Ukrainę stała się tragicznym faktem, nasza Odpowiedzialna Prowincjalna przysłała maila do Wspólnoty. Treść jest TUTAJ.
800- lecie przybycia dominikanów do Polski
19 lutego na rozpoczęcie jubileuszu w Krakowie uroczystą Eucharystię celebrował nowowybrany prowincjał dominikanów o. Łukasz Wiśniewski. Homilię wygłosił generał zakony o. Gerard Timoner. Warto zagłębić się w Jego refleksję. Całość uroczystości można obejrzeć TUTAJ.
Dzień Życia Konsekrowanego 2022
W Święto Ofiarowania Pańskiego, od 25 lat radujemy się ustanowionym przez św. Jana Pawła II, Dniem Życia Konsekrowanego. Nie możemy świętować tego dnia we Wspólnocie, ponieważ jest to dzień normalnej, codziennej pracy. Zresztą nadal trwa pandemia.
Kontaktowałyśmy się pomiędzy sobą telefonicznie i mailowo, tu i tam udało się spotkać w małej grupie.
Ania, Odpowiedzialna Prowincjalna, napisała do nas tak:
Kontaktowałyśmy się pomiędzy sobą telefonicznie i mailowo, tu i tam udało się spotkać w małej grupie.
Ania, Odpowiedzialna Prowincjalna, napisała do nas tak:
WSPÓLNOTO DROGA!
Każdej z Was życzę by ten dzień był nie tylko miły, przyjemny, ale nade wszystko pełen zadumy i wdzięczności.
Niech w sercu każdej z Was będzie błogosławiony Ten Który Was wybrał bez Waszych zasług...
Dziękuję Panu Bogu za Wspólnotę, za TAKĄ Wspólnotę...
Niech w swojej Łaskawości nam Pan pobłogosławi.
Każda z nas zapewne w ciszy swego serca odpowiedziała: AMEN!
A jedna z nas podzieliła się refleksją na BLOGU.
Papież o „świętej świeckości” konsekrowanych
W 75. rocznicę konstytucji apostolskiej Provida Mater Ecclesia, papież Franciszek wystosował list do członków świeckich instytutów życia konsekrowanego.
„Niech kieruje wami «święta świeckość», ponieważ jesteście instytucją świecką. Jesteście jednym z najstarszych charyzmatów i Kościół będzie was zawsze potrzebował – napisał Ojciec Święty.
Link do artykułu.
„Niech kieruje wami «święta świeckość», ponieważ jesteście instytucją świecką. Jesteście jednym z najstarszych charyzmatów i Kościół będzie was zawsze potrzebował – napisał Ojciec Święty.
Link do artykułu.
List Odpowiedzialnej Prowincjalnej do Wspólnoty
na Uroczystość Wszystkich Świętych 2021
na Uroczystość Wszystkich Świętych 2021
Droga Wspólnoto
Zbliżający się Dzień Wszystkich Świętych podsunął mi myśl, by napisać do Was kilka słów.
Przede wszystkim dziękuję każdej z Was za każdorazowe pokonywanie własnych słabości, lenistwa, marazmu i tego wszystkiego co ogólnie nazywamy rutyną.
Przede wszystkim dziękuję każdej z Was za każdorazowe pokonywanie własnych słabości, lenistwa, marazmu i tego wszystkiego co ogólnie nazywamy rutyną.
Dziękuję za mobilizowanie siebie do wszelkiego dobra.
Dziękuję przede wszystkim za przebaczenie, jakiego udzielacie tym, którzy zawinili.
TO JEST ISTOTA CHRZEŚCIJAŃSTWA.
Dziękuję, że ,,tracicie” czas przed Najświętszym Sakramentem.
Dziękuję, że szukacie na co dzień Woli Bożej.
I za to, że trwacie w tej Wspólnocie, że ją kochacie i uznajecie za własną.
Bądź uwielbiony Panie, za te z nas, w których sercach odpoczywasz i masz w nich upodobanie.
Bądź uwielbiony za te, które są najwierniejsze, najbardziej Ci oddane, za te dla których Twoje "święte chcenie" jest istotą życia i posługiwania.
Ale proszę Cię w tym dniu, gdy pokazujesz że „jest nagroda za trudy”:
spójrz na nas, gdy nie dorastamy, nie nadążamy, gdy marnujemy energię i czas na kręcenie się wokół siebie.
I wylej na nas zdroje łask.
W tym dniu daj nam nowe oczy, nowe uszy i nowe serca.
Otwórz nas.
Niech przyjęte w tym dniu ŚWIĘTE ŚWIĘTYCH nas przeistoczy...
Niech nas przeistoczy!
AMEN
Wszyscy święci Albrechta Dürera
AMEN
Wszyscy święci Albrechta Dürera
Przejście i spotkanie...
9-10 października udało nam się spotkać nie-wirtualnie, ostrożnie, ale jednak twarzą w twarz! Była to ogromna radość dla wszystkich. W związku z tym, że wiele z nas dawno się nie widziało, sporo czasu poświęciłyśmy budowaniu wspólnoty. Był też czas, by razem stanąć przed Panem oraz wysłuchać konferencji o. Jacka Salija OP nt. obecności Maryi w duchowości dominikańskiej.
Poza radością towarzyszyła nam zaduma i wdzięczność, gdyż kilka dni wcześniej odeszła do Pana jedna z nas...
Poza radością towarzyszyła nam zaduma i wdzięczność, gdyż kilka dni wcześniej odeszła do Pana jedna z nas...
"Niech będzie uwielbiony Ten, który Ją powołał, prowadził i odwołał z wiernej służby.
Spodobało się Panu doświadczyć Służebnicę swoją cierpieniem...
Cierpieniem ogromnym.
Dziękujemy Ci, Panie za naszą Współsiostrę,
za Jej twórczą obecność,
za wiarę,
za modlitwę,
za godność i trzeźwość w opiniach i decyzjach,
Wielu z nas pomogła na różny sposób.
Alleluja! Błogosławieni, którzy w Panu umierają, bo ich czyny idą razem z nimi."
Tak Odpowiedzialna Prowincjalna wyraziła się o Zmarłej. Oby o każdej z nas ktoś mógł w przyszłości powiedzieć takie słowa.
I aż prosi się o Jej Imię i zdjęcie... ale przecież prowadzimy życie ukryte...
Spodobało się Panu doświadczyć Służebnicę swoją cierpieniem...
Cierpieniem ogromnym.
Dziękujemy Ci, Panie za naszą Współsiostrę,
za Jej twórczą obecność,
za wiarę,
za modlitwę,
za godność i trzeźwość w opiniach i decyzjach,
Wielu z nas pomogła na różny sposób.
Alleluja! Błogosławieni, którzy w Panu umierają, bo ich czyny idą razem z nimi."
Tak Odpowiedzialna Prowincjalna wyraziła się o Zmarłej. Oby o każdej z nas ktoś mógł w przyszłości powiedzieć takie słowa.
I aż prosi się o Jej Imię i zdjęcie... ale przecież prowadzimy życie ukryte...
Święto Podwyższenia Krzyża 2021
Dzień 14 września każdego roku dla naszej Wspólnoty, założonej przed 130 laty pod wezwaniem Chrystusa Ukrzyżowanego, jest wyjątkowym świętem. Tym razem Ania S., Odpowiedzialna naszej Prowincji, przygotowała dla nas kilka ważnych podpowiedzi do przemodlenia, gdy razem staniemy pod krzyżem, żeby Go uwielbić:
Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie...
- Nad tymi słowami dziś się zastanawiam. Co znaczy zaprzeć się siebie?
- Zaprzeć się siebie, to znaczy przestać być pewnym siebie.
- Nie ufać sobie.
- Nie znać odpowiedzi na wszystkie pytania.
- Zaprzeć się siebie, to stanąć w pokorze z pytaniem: co chcesz abym czynił?
CHROŃ MNIE PANIE OD PEŁNIENIA WŁASNEJ WOLI!
Niech weźmie swój krzyż…
- Człowiek przybity do krzyża, nie jest w stanie zrobić żadnego ruchu.
- Krzyż ogranicza jego możliwości.
- Dlatego jeśli chcę iść za Chrystusem muszę podporządkować się wymogom Ewangelii, wejść w posłuszeństwo, przestać dyskutować o własnych racjach, pomysłach i kombinacjach.
- Na wzór Maryi ,,...niech mi się stanie według słowa Twego”
TO WSZYSTKO CO NAS SPOTYKA, BOLI, WSZYSTKIE TZW. KRZYWDY, NIESPRAWIEDLIWOŚCI NIE SĄ W STANIE NAS NISZCZYĆ, JEŚLI JESTEŚMY PRZYBICI DO KRZYŻA.
I niech mnie naśladuje......
Czy w kontekście krzyża, zwróciłyście uwagę, że wszystkie gesty, umiejętności, sposoby zachowania, to co najważniejsze w naszym wizerunku pochodzi z naśladowania ?
- ktoś nas nauczył jak się przytulać...
- ktoś nas nauczył myć ręce, jeździć samochodem.
- ktoś nas nauczył mówić.
- ktoś nam pokazał, że można innym pomagać.
- ktoś nam pokazał, że można przebaczyć... itd.
- po prostu, ktoś chciał, abyśmy go naśladowali.
I tak jest z Chrystusem. On chce abyśmy Go naśladowali. To ma być naszym priorytetem. Wtedy będziemy Jego świadkami.
ŻEBY GŁOSIĆ CHRYSTUSA NIE TRZEBA BYĆ KATECHETĄ CZY KAZNODZIEJĄ. BEZ SŁÓW WIĘCEJ SIĘ MÓWI…
Zapraszamy na naszego bloga, gdzie można odnaleźć refleksje bł. Stefana Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia.
Dzień skupienia, 12 września 2021
W dniu beatyfikacji Prymasa Tysiąclecia, kardynała Stefana Wyszyńskiego oraz Niewidomej Matki Niewidomych, Elżbiety Róży Czackiej, przeżywałyśmy, każda indywidualnie, comiesięczny dzień skupienia. Wskazówka, jaką otrzymałyśmy od Odpowiedzialnej naszej Prowincji, brzmi tak:
Bardzo Was proszę by był to dzień wdzięczności Bogu za Tego wielkiego kapłana, patriotę męża stanu.
Prośmy, by był to dzień wielkich łask dla drogiej nam Ojczyzny.
Prośmy o męstwo dla nas.
O odwagę stawiania sobie wymagań.
Byśmy miały pragnienie bycia podobnymi do Chrystusa.
Prosiłyśmy i dziękowałyśmy…
800-lecie i nie tylko...
Osiemsetną rocznicę narodzin św. Dominika dla Nieba staramy się czcić na różne sposoby:
1. Odpowiedzialna Generalna naszego Instytutu napisała list do wszystkich członkiń, w którym m. in. zachęca nas do refleksji nad modlitwą w życiu rodziny dominikańskiej...
2. Jedna z nas postanowiła napisać list do św. Ojca Dominika i dostrzegła inną okazję do świętowania i dziękczynienia. Oto jego fragment:
Święty Ojcze Dominiku!
Postanowiłam napisać do Ciebie list. Ot, taki poryw serca w 800. rocznicę Twoich narodzin dla Nieba…
6 sierpnia to będzie, ale nie wiem, czy wiesz, że dwa dni wcześniej, 4 sierpnia 2021 roku, minęło dokładnie 75 lat od dnia, gdy nasza Isia, Ludwika Radzimińska, wysiadła na stacji w Warszawie, przywożąc z Francji do Polski zasiew Polskiej Prowincji Świeckiego Instytutu Dominikańskiego z Orleanu. Tego dnia, w 1946 roku, ostatnim pociągiem repatriacyjnym, niejako rzutem na taśmę, zaczęła się historia naszej Wspólnoty na polskiej ziemi.
Całość listu można przeczytać na BLOGU.
3. Wiele z nas miało świętować w Angers podczas wyborów nowej odpowiedzialnej generalnej, ale pandemia pokrzyżowała nasze plany. Świętujemy zatem spotykając się w małych grupach.
4. Wszystkie w łączności z całą rodziną dominikańską trwamy w dziękczynieniu i modlitwie...
(...)
Zasługami potężny przed Bogiem nasz ojcze, nauczycielu i wodzu, módl się za nami.
Abyśmy wiernie Ciebie naśladowali,
Abyśmy zbawieniu ludzkiemu służyli,
Abyśmy cnotami przed światem jaśnieli,
Abyśmy Kościołowi świętemu użyteczni byli,
Abyśmy w niewinności żyli,
Abyśmy za Twoją przyczyną od wszelkich błędów i nieprawości wolni byli,
Abyśmy od nagłej i niespodziewanej śmierci byli zachowani,
Abyśmy łaski ostatecznej dostąpili,
Abyśmy w godzinie śmierci do chwały wiekuistej przyjęci zostali, módl się za nami.
/Z litanii do św. Dominika/
Rekolekcje 2021 - "Abyśmy byli święci"
Po naradach i konsultacjach, związanych z panującą jeszcze pandemią, z żalem podjęta została decyzja, iż tegoroczne rekolekcje jednak powinny odbyć się on-line.
Prowadził je dla nas ojciec Michał Mrozek OP. Temat rekolekcji: ABYŚMY BYLI ŚWIĘCI.
Podczas głoszonych każdego dnia dwóch konferencji, Ojciec przybliżał nam istotę cnót: wiary, nadziei i miłości.
- Zauważył, że to, do czego wzdychamy kształtuje nas wewnętrznie.
- Podpowiadał, dlaczego warto codziennie ćwiczyć się w tęsknocie za Niebem.
- Zachęcał, aby nie bać się „interesowności” w stosunku do Pana Boga.
- Dużo czasu poświęcił najważniejszej cnocie – miłości.
Każda z nas odprawiała rekolekcje w miejscu najbardziej dogodnym dla osobistego skupienia, najczęściej we własnym mieszkaniu lub w zaprzyjaźnionym domu zakonnym. Udało się nam także odbyć wspólnotowe spotkanie nazywane metanoją (konstytucyjna „rewizja życia”).
Zakończenie rekolekcji odbyło się już w realu: uroczysta Msza Święta odprawiona przez Ojca Michała, podczas której dwie osoby ponowiły śluby na kolejny rok a jedna złożyła śluby wieczyste. Wszystkie profeski wieczyste obecne na uroczystości odnowiły akt swojej konsekracji.
Nasze długo wyczekiwane spotkanie we Wspólnocie zostało przypieczętowane radosnym świętowaniem, którego długo nie chciało się nam zakończyć.
- Podpowiadał, dlaczego warto codziennie ćwiczyć się w tęsknocie za Niebem.
- Zachęcał, aby nie bać się „interesowności” w stosunku do Pana Boga.
- Dużo czasu poświęcił najważniejszej cnocie – miłości.
Każda z nas odprawiała rekolekcje w miejscu najbardziej dogodnym dla osobistego skupienia, najczęściej we własnym mieszkaniu lub w zaprzyjaźnionym domu zakonnym. Udało się nam także odbyć wspólnotowe spotkanie nazywane metanoją (konstytucyjna „rewizja życia”).
Zakończenie rekolekcji odbyło się już w realu: uroczysta Msza Święta odprawiona przez Ojca Michała, podczas której dwie osoby ponowiły śluby na kolejny rok a jedna złożyła śluby wieczyste. Wszystkie profeski wieczyste obecne na uroczystości odnowiły akt swojej konsekracji.
Nasze długo wyczekiwane spotkanie we Wspólnocie zostało przypieczętowane radosnym świętowaniem, którego długo nie chciało się nam zakończyć.
Panie Boże spraw, prosimy,
abyśmy już nigdy więcej nie musiały spotykać się inaczej, niż osobiście!
abyśmy już nigdy więcej nie musiały spotykać się inaczej, niż osobiście!
Termin i miejsce przyszłorocznych rekolekcji mamy już ustalone ☺
List papieża Franciszka do Generała Zakonu Kaznodziejskiego
z okazji 800-lecia śmierci św. Ojca Dominika
z okazji 800-lecia śmierci św. Ojca Dominika
"Świadectwo ewangelicznego braterstwa, jako prorocze świadectwo doskonałego planu Boga w Chrystusie, zmierzającego do pojednania i jedności całej rodziny ludzkiej, pozostaje fundamentalnym elementem dominikańskiego charyzmatu i filarem wysiłków Zakonu na rzecz odnowy życia chrześcijańskiego i szerzenia Ewangelii w naszych czasach." – napisał Ojciec Święty w liście zatytułowanym „Predicator Gratiae”
Zachęcamy do zapoznania się z całością listu tutaj.
Jubileuszowe świętowanie ze św. Dominikiem
Od wielu miesięcy jako wspólnota spotykamy się jedynie wirtualnie. Ale nie wpływa to na naszej poczucie bycia razem. 6 stycznia rozpoczęłyśmy razem z całą rodziną dominikańską obchody 800 rocznicy śmierci św. Dominika.
„Tematem naszego jubileuszowego świętowania – pisze w Liście do Rodziny Dominikańskiej generał Zakonu - będzie hasło PRZY STOLE ZE ŚW. DOMINIKIEM. Co to znaczy dla nas być przy stole ze świętym Dominikiem tu i teraz (hic et nunc)? W jaki sposób jego życie i dzieło inspiruje nas i zachęca do dzielenia życia, wiary, nadziei i miłości, naszych dóbr duchowych i materialnych, tak aby i inni mogli zostać nakarmieni przy tym samym stole? W jaki sposób ten stół może stać się miejscem łamania Słowa i Chleba Życia?”
Regionalne spotkania wspólnoty Instytutu, które odbyły się w kwietniu, stały się dla nas okazją do podjęcia refleksji nad pytaniami zaproponowanymi przez generała Zakonu.
„Tematem naszego jubileuszowego świętowania – pisze w Liście do Rodziny Dominikańskiej generał Zakonu - będzie hasło PRZY STOLE ZE ŚW. DOMINIKIEM. Co to znaczy dla nas być przy stole ze świętym Dominikiem tu i teraz (hic et nunc)? W jaki sposób jego życie i dzieło inspiruje nas i zachęca do dzielenia życia, wiary, nadziei i miłości, naszych dóbr duchowych i materialnych, tak aby i inni mogli zostać nakarmieni przy tym samym stole? W jaki sposób ten stół może stać się miejscem łamania Słowa i Chleba Życia?”
Regionalne spotkania wspólnoty Instytutu, które odbyły się w kwietniu, stały się dla nas okazją do podjęcia refleksji nad pytaniami zaproponowanymi przez generała Zakonu.
Trwać przy stole ze świętym Dominikiem:
● wytrwale zgłębiać Słowo Boże - indywidualnie i wspólnotowo;
● tworzyć wspólnotę; dzielić się sobą nawzajem na różne możliwe w obecnym czasie sposoby;
● uczyć się słuchać, być otwartym na „inność” drugiego człowieka, przyjmować go w miłości ; dzielić z innymi radości i trudne doświadczenia.
To "spotkanie przy stole" powinno być zachętą dla innych, by usiedli razem z nami, szukając własnych dróg wiary.
● tworzyć wspólnotę; dzielić się sobą nawzajem na różne możliwe w obecnym czasie sposoby;
● uczyć się słuchać, być otwartym na „inność” drugiego człowieka, przyjmować go w miłości ; dzielić z innymi radości i trudne doświadczenia.
To "spotkanie przy stole" powinno być zachętą dla innych, by usiedli razem z nami, szukając własnych dróg wiary.
Tak jak święty Dominik mamy:
● być źródłem radości i nadziei, promieniować pokojem serca i w ten sposób pokonywać lęk i zamęt z wiarą, że Pan Bóg wszystko „ trzyma w ręku”; być „balsamem” dla innych, świadectwem Bożej Dobroci; „infekować świat” radością Ewangelii, sposobem życia - uśmiechem, otwartością;
● głosić wszystkim, wszędzie, na wszystkie sposoby (najpierw wśród najbliższych, w konkretach i realiach życia);
● nie zgadzać się na mierność i zwyczajność, karmić się Słowem Bożym i owoce tej kontemplacji przekazywać słowem i życiem;
● nie ulegać negatywnym emocjom związanym z obecną sytuacją, wychodzić do drugiego człowieka, odpowiadać na jego potrzeby, tak jak święty Dominik, który szedł i głosił w porę i nie w porę;
● być otwartym na Łaskę, która przychodzi z darem odwagi, przełamywania lęku;
● wskazywać „dalszy horyzont” (nadzieja nadprzyrodzona) – najważniejsze jest życie wieczne.
● głosić wszystkim, wszędzie, na wszystkie sposoby (najpierw wśród najbliższych, w konkretach i realiach życia);
● nie zgadzać się na mierność i zwyczajność, karmić się Słowem Bożym i owoce tej kontemplacji przekazywać słowem i życiem;
● nie ulegać negatywnym emocjom związanym z obecną sytuacją, wychodzić do drugiego człowieka, odpowiadać na jego potrzeby, tak jak święty Dominik, który szedł i głosił w porę i nie w porę;
● być otwartym na Łaskę, która przychodzi z darem odwagi, przełamywania lęku;
● wskazywać „dalszy horyzont” (nadzieja nadprzyrodzona) – najważniejsze jest życie wieczne.
Pragniemy ożywić wiarę we wstawiennictwo świętego Dominika – pamiętać o jego Ojcowskiej obecności:
Święty Ojcze Dominiku,
pomóż nam iść za Tobą,
naśladując Twoje cnoty,
uproś nam łaskę żywej wiary,
wierność Chrystusowi, Kościołowi i naszemu powołaniu.
Naucz nas żyć Ewangelią w Duchu i Prawdzie.
pomóż nam iść za Tobą,
naśladując Twoje cnoty,
uproś nam łaskę żywej wiary,
wierność Chrystusowi, Kościołowi i naszemu powołaniu.
Naucz nas żyć Ewangelią w Duchu i Prawdzie.
Święto Podwyższenia Krzyża, dzień skupienia
Jak co roku, w pobliżu daty 14 września, organizujemy dzień skupienia. Rok 2020 nie sprzyja spotkaniom całej wspólnoty, ale w sobotę, 12. 09., w kilku grupach online dzieliłyśmy się myślami o krzyżu i odkupieniu człowieka. W każdej grupie była obecna Odpowiedzialna Prowincjalna.
Tego dnia Wspólnota powiększyła się liczebnie o jedną osobę, która została przyjęta na tzw. „okres pierwszych kontaktów”.
Więcej możesz przeczytać na naszym BLOGU.
Uroczystość św. Dominika i Rada Generalna
W tym roku wyjątkowo Rada Generalna odbyła się zdalnie. Panie łączyły się ze swoich domów, aby omówić najważniejsze sprawy związane z funkcjonowaniem Instytutu. Nie było również możliwe wspólnotowe świętowanie dnia św. Dominika. Niektóre z nas, mieszkające w miastach gdzie znajdują się kościoły dominikanów, spotkały się tam na Eucharystii. Pozostałe łączyły się duchowo. W czasach, gdy niemożliwe są spotkania wspólnoty, jeszcze bardziej doceniamy to, co nas łączy.
Rekolekcje i śluby 2020
Nasze tegoroczne rekolekcje, jak większość zdarzeń ostatnich miesięcy, zostały naznaczone pandemią koronawirusa. Nie mogłyśmy spotkać się wspólnotowo, zatem odprawiłyśmy je indywidualnie, każda w swoim domu lub w wybranym miejscu, które zapewniało warunki sprzyjające wyciszeniu rekolekcyjnemu.
Temat rekolekcji brzmiał: CREDO. Szczegółowy program przygotowała Odpowiedzialna Prowincjalna. Rozważania dotyczące naszej osobistej wiary prowadziłyśmy na podstawie Katechizmu Kościoła Katolickiego i Konstytucji Instytutu.
Rekolekcje to otwarcie się na Łaskę -napisała w przedrekolekcyjnym liście Odpowiedzialna Prowincji. I dalej: To poszukiwanie woli Bożej i wdzięczność za niezmierzone miłosierdzie, jakie nam Pan okazał od ostatnich rekolekcji. Czytając te piękne i trudne teksty pamiętajmy, że to ma być forma naszego rozmyślania, medytacji a nade wszystko patrzenia Bogu w oczy bez filozofowania.
Bogu niech będą dzięki za te wyjątkowe rekolekcje!
Uroczystość składania ślubów również miała trochę nietypowy charakter. Odbyła się w gronie mniej licznym niż zwykle, ale za to w szczególnym miejscu, bo w kaplicy Matki Bożej Różańcowej dominikańskiej świątyni na warszawskim Służewie. Cztery osoby złożyły profesję wieczystą, jedna po raz pierwszy, dwie ponowiły śluby na kolejny rok.
Wszystkie profeski wieczyste odnowiły swoje ślubowanie. Każda dokonała tego w tym miejscu, w którym się aktualnie znajdowała, niezależnie od możliwości fizycznego udziału w uroczystości.
Więcej można przeczytać na BLOGU.
Temat rekolekcji brzmiał: CREDO. Szczegółowy program przygotowała Odpowiedzialna Prowincjalna. Rozważania dotyczące naszej osobistej wiary prowadziłyśmy na podstawie Katechizmu Kościoła Katolickiego i Konstytucji Instytutu.
Rekolekcje to otwarcie się na Łaskę -napisała w przedrekolekcyjnym liście Odpowiedzialna Prowincji. I dalej: To poszukiwanie woli Bożej i wdzięczność za niezmierzone miłosierdzie, jakie nam Pan okazał od ostatnich rekolekcji. Czytając te piękne i trudne teksty pamiętajmy, że to ma być forma naszego rozmyślania, medytacji a nade wszystko patrzenia Bogu w oczy bez filozofowania.
Bogu niech będą dzięki za te wyjątkowe rekolekcje!
Uroczystość składania ślubów również miała trochę nietypowy charakter. Odbyła się w gronie mniej licznym niż zwykle, ale za to w szczególnym miejscu, bo w kaplicy Matki Bożej Różańcowej dominikańskiej świątyni na warszawskim Służewie. Cztery osoby złożyły profesję wieczystą, jedna po raz pierwszy, dwie ponowiły śluby na kolejny rok.
Wszystkie profeski wieczyste odnowiły swoje ślubowanie. Każda dokonała tego w tym miejscu, w którym się aktualnie znajdowała, niezależnie od możliwości fizycznego udziału w uroczystości.
Więcej można przeczytać na BLOGU.
List Ojca Generała w związku z pandemią COVID-19
"Przeżywając to we własnym doświadczeniu, przypominamy sobie o głodzie Eucharystii, z powodu którego cierpią nasi bracia i siostry w odległych regionach świata, mogąc uczestniczyć we Mszy świętej jedynie raz lub dwa razy w ciągu roku. Bardziej niż kiedykolwiek wcześniej musimy szukać sposobów na przezwyciężenie izolacji, na głoszenie Ewangelii miłości i komunii, także na >>kontynencie cyfrowym<<".Całość listu Ojca Generała dostępna jest TUTAJ.
List do Sióstr Życia Konsekrowanego na Wielki Post
Ojciec Święty Franciszek zaprasza nas do towarzyszenia Jezusowi tymi słowami: „Spójrz na rozpostarte ramiona ukrzyżowanego Chrystusa, pozwól się zbawiać zawsze na nowo. A kiedy idziesz wyznać swoje grzechy, mocno wierz w Jego miłosierdzie, które cię uwalnia na zawsze od wszelkiej winy. Kontempluj Jego krew przelaną z powodu tak wielkiej miłości i daj się przez nią oczyścić. W ten sposób możesz się nieustannie odradzać na nowo”.
To fragment listu jaki do konsekrowanych kobiet napisał ks. Łukasz Brus na swoim blogu. Zachęcamy do lektury całości.
Wybory nowych władz Polskiej Prowincji Instytutu
22 lutego 2020 roku odbyło się Prowincjalne Zgromadzenie Wyborcze Świeckiego Instytutu Dominikańskiego z Orleanu, które dokonało wyboru Odpowiedzialnej Prowincjalnej i Rady Prowincjalnej na 6-letnią kadencję.
Odpowiedzialną Prowincjalną została Anna Skotnicka.
Obserwatorem przebiegu wyborów z ramienia Zakonu był ojciec Mirosław Sander OP, przeor warszawskiego klasztoru przy ul. Freta.
Więcej o wyborach na naszym BLOGU.
Odpowiedzialną Prowincjalną została Anna Skotnicka.
Obserwatorem przebiegu wyborów z ramienia Zakonu był ojciec Mirosław Sander OP, przeor warszawskiego klasztoru przy ul. Freta.
Więcej o wyborach na naszym BLOGU.
Przygotowania do świętowania 800-lecia śmierci naszego świętego Ojca Dominika
Od dnia 6 stycznia 2021 do 6 stycznia 2022 r. w Rodzinie Dominikańskiej będą miały miejsce obchody 800 rocznicy śmierci św. Dominika. Centrum celebracji będzie Bolonia, miejsce w którym zmarł św. Dominik i gdzie spoczywają Jego doczesne szczątki. Ojciec Generał zachęca również, aby obchody nie ograniczyły się do Bolonii, "bo duch i charyzmat Dominika jest obecny wszędzie tam, gdzie przepowiadają jego synowie i córki" - jak pisze Ojciec Generał.
"Będziemy czcić świętego Dominika nie tyle jako świętego wyniesionego na piedestał, ale jako takiego świętego, który cieszy się z obecności przy jednym stole swoich braci, zgromadzonych przez to samo powołanie do głoszenia słowa Bożego i dzielących Boży dar pokarmu i napoju."
To fragment listu Ojca Generała o przygotowaniach do świętowania Jubileuszu narodzin dla Nieba świętego Ojca Dominika. Całość listu dostępna jest TUTAJ.
"Będziemy czcić świętego Dominika nie tyle jako świętego wyniesionego na piedestał, ale jako takiego świętego, który cieszy się z obecności przy jednym stole swoich braci, zgromadzonych przez to samo powołanie do głoszenia słowa Bożego i dzielących Boży dar pokarmu i napoju."
To fragment listu Ojca Generała o przygotowaniach do świętowania Jubileuszu narodzin dla Nieba świętego Ojca Dominika. Całość listu dostępna jest TUTAJ.
Dzień Życia Konsekrowanego 2020
W Dzień Życia konsekrowanego staramy się być razem. Osoby, które mają taką możliwość spotykają się, inne pozostają w łączności duchowej i telefonicznej. Tak też było w tym roku, było spotkanie w Poznaniu, Warszawie i Suwałkach. Cieszyłyśmy się tym wielkim darem Boga jakim jest życie konsekrowane.
„Do Ciebie, Maryjo, która pragniesz duchowej i apostolskiej odnowy Twoich synów i córek przez miłość do Chrystusa i przez całkowite oddanie się Jemu, kierujemy z ufnością naszą modlitwę. Ty, która czyniłaś wolę Ojca, okazując gorliwość w posłuszeństwie, męstwo w ubóstwie, a w swym płodnym dziewictwie gotowość na przyjęcie życia, uproś Twego Boskiego Syna, aby ci, którzy otrzymali dar naśladowania Go przez swą konsekrację, umieli o Nim świadczyć swoim przemienionym życiem, podążając radośnie, wraz ze wszystkimi innymi braćmi i siostrami, ku niebieskiej ojczyźnie i ku światłu, które nie zna zmierzchu” (Vita Consecrata 111).
Tym cytatem swój list z okazji Dnia Życia Konsekrowanego 2020 zakończył bp Jacek Kiciński CMF. Całość listu dostępna jest TUTAJ.
Spotkanie świąteczno-noworoczne
Pierwszy dzień skupienia w 2020 roku tradycyjnie składał się z dwóch części:
- modlitewnej, zakończonej konferencją i Eucharystią
- wspólnotowego świętowania przy kolędowaniu, wymianie podarunków, rozmowach o tym co było i czego się spodziewamy, a także losowaniu „podopiecznych” wraz z duchowym przesłaniem na kolejny rok. „Podopieczna” to oczywiście współsiostra, za
którą każda z nas będzie się modlić w ciągu najbliższych 12 miesięcy.
Radość ze spotkania była tak wielka, że siostrzane rozmowy przedłużyłyśmy do następnego dnia.
Pierwszy dzień skupienia w 2020 roku tradycyjnie składał się z dwóch części:
- modlitewnej, zakończonej konferencją i Eucharystią
- wspólnotowego świętowania przy kolędowaniu, wymianie podarunków, rozmowach o tym co było i czego się spodziewamy, a także losowaniu „podopiecznych” wraz z duchowym przesłaniem na kolejny rok. „Podopieczna” to oczywiście współsiostra, za
którą każda z nas będzie się modlić w ciągu najbliższych 12 miesięcy.
Radość ze spotkania była tak wielka, że siostrzane rozmowy przedłużyłyśmy do następnego dnia.
Bożonarodzeniowe zamyślenie
Zamieszczamy link do Listu Generała Zakonu na Boże Narodzenie 2019.
Oto fragment Listu:
Boże Narodzenie to nie tylko okazja do świętowania, to także misja. Znana jest ta cudowna opowieść o człowieku, który stanął przed Bożym obliczem, żaląc się na ból i niesprawiedliwość obecne w świecie. „Dobry Boże, spójrz na to całe cierpienie, udrękę i rozpacz w Twoim świecie. Dlaczego nie ześlesz pomocy?” – wołał do Boga. Bóg odpowiedział: „Zesłałem światu pomoc. Wysłałem ciebie!”.
Życzymy sobie i Wam, aby każdy z nas stał się takim wysłannikiem Boga.
Święto Podwyższenia Krzyża
Patronalne święto Instytutu było tym razem szczególnym dniem nie tylko dla nas, ale dla całej katolickiej Polski. Niezwykła inicjatywa modlitewna „Polska pod Krzyżem” zjednoczyła w trwaniu pod znakiem naszego zbawienia dziesiątek, a może i setek tysięcy ludzi. Nasza Wspólnota, przeżywając dzień skupienia zorganizowany w Warszawie, łączyła się duchowo ze wszystkimi uczestnikami modlitwy zebranymi we Włocławku i w setkach innych miejsc. Oprócz uroczystej Eucharystii miałyśmy konferencję poświęconą Krzyżowi, odprawiłyśmy Drogę Krzyżową i Różaniec oraz mogłyśmy w nieograniczonym czasie trwać na adoracji Najświętszego Sakramentu. Tego dnia do grona naszej Wspólnoty dołączyła jedna nowa osoba, która rozpoczęła okres pierwszych kontaktów.
Patronalne święto Instytutu było tym razem szczególnym dniem nie tylko dla nas, ale dla całej katolickiej Polski. Niezwykła inicjatywa modlitewna „Polska pod Krzyżem” zjednoczyła w trwaniu pod znakiem naszego zbawienia dziesiątek, a może i setek tysięcy ludzi. Nasza Wspólnota, przeżywając dzień skupienia zorganizowany w Warszawie, łączyła się duchowo ze wszystkimi uczestnikami modlitwy zebranymi we Włocławku i w setkach innych miejsc. Oprócz uroczystej Eucharystii miałyśmy konferencję poświęconą Krzyżowi, odprawiłyśmy Drogę Krzyżową i Różaniec oraz mogłyśmy w nieograniczonym czasie trwać na adoracji Najświętszego Sakramentu. Tego dnia do grona naszej Wspólnoty dołączyła jedna nowa osoba, która rozpoczęła okres pierwszych kontaktów.
Rada Generalna i uroczystość św. Dominika
Doroczne zebranie Rady Generalnej Instytutu, zaplanowane na sierpień 2019 roku, odbyło się w Polsce. W czasie kilkudniowych obrad przypadła uroczystość św. Dominika, który to dzień przeznaczony został na świętowanie w gronie poszerzonym o sporą liczbę członkiń Prowincji Polskiej. Uczestniczyłyśmy w we wspólnotowej Eucharystii, uroczystym obiedzie i siostrzanym spotkaniu, podczas którego Radne Generalne z innych prowincji opowiedziały nam o życiu Instytutu w ich krajach: we Francji, w Anglii, na Haiti i na Wyspie La Réunion.
Doroczne zebranie Rady Generalnej Instytutu, zaplanowane na sierpień 2019 roku, odbyło się w Polsce. W czasie kilkudniowych obrad przypadła uroczystość św. Dominika, który to dzień przeznaczony został na świętowanie w gronie poszerzonym o sporą liczbę członkiń Prowincji Polskiej. Uczestniczyłyśmy w we wspólnotowej Eucharystii, uroczystym obiedzie i siostrzanym spotkaniu, podczas którego Radne Generalne z innych prowincji opowiedziały nam o życiu Instytutu w ich krajach: we Francji, w Anglii, na Haiti i na Wyspie La Réunion.
Rekolekcje i śluby 2019
W lipcu nasza Wspólnota odbyła doroczne rekolekcje, które prowadził o. Cyprian Klahs OP. Był to czas refleksji nad tym czym jest dla nas Kościół. Czas, w którym Bóg przemawiał do nas w Kościele i o Kościele.
Na zakończenie rekolekcji jak co roku osoby w okresie ślubów czasowych ponowiły swoją profesję na kolejny rok, a jedna z nas złożyła pierwsze śluby. Również profeski wieczyste odnowiły swoje ślubowanie.
W lipcu nasza Wspólnota odbyła doroczne rekolekcje, które prowadził o. Cyprian Klahs OP. Był to czas refleksji nad tym czym jest dla nas Kościół. Czas, w którym Bóg przemawiał do nas w Kościele i o Kościele.
Na zakończenie rekolekcji jak co roku osoby w okresie ślubów czasowych ponowiły swoją profesję na kolejny rok, a jedna z nas złożyła pierwsze śluby. Również profeski wieczyste odnowiły swoje ślubowanie.
Spotkanie formacyjne w Milanówku
Tegoroczne spotkanie osób w okresie formacji odbyło się w dniach od 2 do 5 maja w Milanówku. Poza osobami w okresie formacji pojawiło się sporo profesek wieczystych, które towarzyszyły młodym w pogłębianiu swojej świadomości czym jest życie konsekrowane w instytucie świeckim. Inspiracją tegorocznych rozważań była "Siła powołania" Papieża Franciszka w rozmowie z Fernando Prado CMF. Poza tym udało nam się również znaleźć sporo czasu na indywidualnerozmowy, dzielenie się swoją codziennością, doświadczeniami. Był także czas na dobrą zabawę i pogłębianie relacji we wspólnocie. Jednak jak zawsze, wszystko co dobre, również i to spotkanie szybko dobiegło końca i pora była wrócić do domu, ale już czekamy na kolejne spotkania.
Spotkanie świąteczno-noworoczne
Jak co roku po rozpoczęciu Nowego Roku spotkałyśmy się na wspólnotowym spotkaniu, aby wspólnie świętować. W tym roku duchowo towarzyszył nam o. Roman Groszewski SJ.
Poza strawą duchową było również wiele śpiewu, uśmiechu, a także prezentów. Każda z nas wylosował również nową podpieczną, której będzie towarzyszyła przez cały kolejny rok modlitwą i nie tylko :)
Jak co roku po rozpoczęciu Nowego Roku spotkałyśmy się na wspólnotowym spotkaniu, aby wspólnie świętować. W tym roku duchowo towarzyszył nam o. Roman Groszewski SJ.
Poza strawą duchową było również wiele śpiewu, uśmiechu, a także prezentów. Każda z nas wylosował również nową podpieczną, której będzie towarzyszyła przez cały kolejny rok modlitwą i nie tylko :)
"Jeśli nie płoniemy, nie zapalamy. Odnowić pasję dla Ewangelii."
W dniach 9 – 11 X 2018 r. w Sanktuarium Jana Pawła II w Łagiewnikach odbyło się sympozjum pod hasłem „Jeśli nie płoniemy, nie zapalamy. Odnowić pasję dla Ewangelii”. Z naszej wspólnoty uczestniczyło w nim siedem osób. Zostało ono zorganizowane przez cztery Konferencje Życia Konsekrowanego w Polsce: męską, żeńską, klauzurową oraz instytutów świeckich.
Na spotkaniu obecny był abp Jose Rodriguez Carballo OFM z Rzymu – sekretarz Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, który w swoim wystąpieniu przedstawił najważniejsze zagadnienia watykańskiego dokumentu „Młode wino, nowe bukłaki”. Osobom konsekrowanym towarzyszył również bp Jacek Kiciński CMF – przewodniczący Komisji ds. Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego Konferencji Episkopatu Polski. Wśród prelegentów znalazł się bp Edward Dajczak i s. Małgorzata Borkowska. Bracia dominikanie – Szymon Popławski i Krzysztof Pałys podzielili się doświadczeniem wspólnoty – swoim i starszych braci . Ważną częścią spotkania były konferencje na temat znaczenia mediów, szans na ich wykorzystanie oraz niebezpieczeństw, jakie ze sobą niosą.
W dniach 9 – 11 X 2018 r. w Sanktuarium Jana Pawła II w Łagiewnikach odbyło się sympozjum pod hasłem „Jeśli nie płoniemy, nie zapalamy. Odnowić pasję dla Ewangelii”. Z naszej wspólnoty uczestniczyło w nim siedem osób. Zostało ono zorganizowane przez cztery Konferencje Życia Konsekrowanego w Polsce: męską, żeńską, klauzurową oraz instytutów świeckich.Na spotkaniu obecny był abp Jose Rodriguez Carballo OFM z Rzymu – sekretarz Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, który w swoim wystąpieniu przedstawił najważniejsze zagadnienia watykańskiego dokumentu „Młode wino, nowe bukłaki”. Osobom konsekrowanym towarzyszył również bp Jacek Kiciński CMF – przewodniczący Komisji ds. Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego Konferencji Episkopatu Polski. Wśród prelegentów znalazł się bp Edward Dajczak i s. Małgorzata Borkowska. Bracia dominikanie – Szymon Popławski i Krzysztof Pałys podzielili się doświadczeniem wspólnoty – swoim i starszych braci . Ważną częścią spotkania były konferencje na temat znaczenia mediów, szans na ich wykorzystanie oraz niebezpieczeństw, jakie ze sobą niosą.
© by Świecki Instytut Dominikański z Orleanu