Polska Prowincja Świeckiego Instytutu Dominikańskiego z Orleanu
Na zakończenie roku 2010
„O roku ów! Kto ciebie widział w naszym kraju!”
(A. Mickiewicz)
O roku ów, 2010!
Kto ciebie widział, będzie cię nazywał:
rokiem klęsk, nieurodzaju,
rokiem huraganów, bezkresnych powodzi,
wielkich dramatów, tragicznych wydarzeń.
Kto ciebie widział i szczerze rozważył:
losy „KATYNIA” i smoleńską serię
nowych problemów z ukrywaną prawdą,
w salonach graczy, ale i odruch siostrzany, bratni,
w czasie pogrzebów widział, na „drogach ostatnich”
w stolicy i wszędzie tam, gdzie byli. Widział
w izbach sejmowych, w środkach
przekazu i „przed pałacem”.
W kościołach lud Boży, głębokie milczenie
lub cichy szloch - bezmierny ból - .
O roku ów,
opadną emocje, zwiędną kwiaty, zgasną znicze.
Kto widział, kiedyś przypomni - o tym co było -
na potwierdzenie, co znaczy miłość.
Kto patrzył widzącymi oczyma,
umysłem trzeźwym i bez zniewolenia,
ten nie pojmie ciebie, bo pojąć nie może,
lecz gorzko zapłacze. Miłosierdzie Boże
przyzywać będzie za krzyż znieważany,
za wyśmiewane prawa dekalogu,
kłamliwe słowa, gesty zdradliwe na blogu,
za lekkomyślne poczynania z „in vitro”
i zagrożone ludzkości „jutro”,
za całe zło pierwszej dekady nowego wieku.
O roku ów!
z nadzieją witany 365 dni temu.
Ze łzami żegnany pod osłoną nocy,
z goryczą i bólem, choć jesteś bez winy. Nagi
przyszedłeś i nagi powracasz, jak każdy z nas.
Nam tylko przyniosłeś skarb nieoceniony.
Nic więcej, ani mniej, przyniosłeś „tylko” czas!
Wracasz strudzony posłańcu Boży, do domu.
Ojcu powiedz wszystko, ponadto nikomu.
Wszystko szczerze wyznaj, niczego nie zmieniaj.
Prawda stanie się jawna pod Boga spojrzeniem,
by człowiek uwierzył, złożył dziękczynienie
Temu, który Był, Jest i na wieki Będzie.
Przeprosił za czas stracony u nas i wszędzie.
O roku Pański
dwa tysiące dziesiąty!
historii Polski krzyżem obciążony,
wraz z męczennikiem Jerzym Popiełuszką
bądź błogosławiony! „Mimo wszystko?!
„O roku ów! Kto ciebie widział w naszym kraju!”
(A. Mickiewicz)
O roku ów, 2010!
Kto ciebie widział, będzie cię nazywał:
rokiem klęsk, nieurodzaju,
rokiem huraganów, bezkresnych powodzi,
wielkich dramatów, tragicznych wydarzeń.
Kto ciebie widział i szczerze rozważył:
losy „KATYNIA” i smoleńską serię
nowych problemów z ukrywaną prawdą,
w salonach graczy, ale i odruch siostrzany, bratni,
w czasie pogrzebów widział, na „drogach ostatnich”
w stolicy i wszędzie tam, gdzie byli. Widział
w izbach sejmowych, w środkach
przekazu i „przed pałacem”.
W kościołach lud Boży, głębokie milczenie
lub cichy szloch - bezmierny ból - .
O roku ów,
opadną emocje, zwiędną kwiaty, zgasną znicze.
Kto widział, kiedyś przypomni - o tym co było -
na potwierdzenie, co znaczy miłość.
Kto patrzył widzącymi oczyma,
umysłem trzeźwym i bez zniewolenia,
ten nie pojmie ciebie, bo pojąć nie może,
lecz gorzko zapłacze. Miłosierdzie Boże
przyzywać będzie za krzyż znieważany,
za wyśmiewane prawa dekalogu,
kłamliwe słowa, gesty zdradliwe na blogu,
za lekkomyślne poczynania z „in vitro”
i zagrożone ludzkości „jutro”,
za całe zło pierwszej dekady nowego wieku.
O roku ów!
z nadzieją witany 365 dni temu.
Ze łzami żegnany pod osłoną nocy,
z goryczą i bólem, choć jesteś bez winy. Nagi
przyszedłeś i nagi powracasz, jak każdy z nas.
Nam tylko przyniosłeś skarb nieoceniony.
Nic więcej, ani mniej, przyniosłeś „tylko” czas!
Wracasz strudzony posłańcu Boży, do domu.
Ojcu powiedz wszystko, ponadto nikomu.
Wszystko szczerze wyznaj, niczego nie zmieniaj.
Prawda stanie się jawna pod Boga spojrzeniem,
by człowiek uwierzył, złożył dziękczynienie
Temu, który Był, Jest i na wieki Będzie.
Przeprosił za czas stracony u nas i wszędzie.
O roku Pański
dwa tysiące dziesiąty!
historii Polski krzyżem obciążony,
wraz z męczennikiem Jerzym Popiełuszką
bądź błogosławiony! „Mimo wszystko?!
© by Świecki Instytut Dominikański z Orleanu